ေရွးအခါက ေခြးတစ္ေကာင္သည္ လမ္းမွာေက်ာက္နီေလးတစ္လုံးကုိေတြ႔ ေသာအခါ အသားစိမ္းအမွတ္ျဖင္႔ ကုိက္လုိက္ရာ အရသာလည္းမရွိ၊ ကုိက္လုိ႔လည္းမရ မာေသာအရာ၀တၳဳျဖစ္ ေသာ ေၾကာင္႔ ျပန္ထုတ္လုိက္ေလသည္။
ခဏအၾကာတြင္ ကေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္လာရင္း ထုိ ေက်ာက္နီေလးကုိုိ ေတြ႔ျပန္ရာ ဟာ ဒီေက်ာက္နီေလးက လွလုိက္တာ ေဂၚလီေဆာ႔ ကစားလုိေကာင္းမယ္ ဆုိၿပီး ေကာက္ယူသြာသည္။ အိမ္ကုိေရာက္ေသာအခါ ထုိ ေက်ာက္နီးေလးႏွင္႔ ေဆာ႔ ကစားရင္း ေညာင္းလာေသာအခါ ေက်ာက္တုံးကုိ လက္မွာကုိင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြား ေလ သည္။
ကေလးလက္၌ ေက်ာက္နီေလးတစ္လုံးကုိ ကုိင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကုိ ကေလး၏ မိဖမ်ားက ျမင္ေသာအခါ ဟာ ဒီေက်ာက္နီေလးက လွလုိက္တာ၊ တန္ဖုိးေတာ႔နည္း နည္း ရွိႏို္င္တယ္ဆုိၿပီး ကေလးလက္မွ ေက်ာက္နီေလးကုိ သိမ္းထားလုိက္ၾကသည္။
တစ္ေန႔ သူ႔တုိ႔ရြာက ၿမိဳ႔ကုိေၿပာင္းသြားသည္႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရြာကုိျပန္ေရာက္ ျပီး သူတုိ႔အိမ္ကုိအလည္လာသည္။ ထုိသူငယ္ခ်င္းအား သူတုိ႔ သိမ္းထားသည္႔ ေက်ာက္နီ ေလး တန္းဖုိးရွိမရွိ ျပသရာ ၿမိဳ႔မွေနေသာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ၾကားဖူးနား၀ ဗဟုသုတ ျဖင္႔ ဒီေက်ာက္နီေလးက တြင္းထြက္ေက်ာက္ျဖစ္နို္င္တယ္ တန္းဖုိးေတာ႔ရွိႏိုင္တယ္ဆုိၿပီး ေငြ တစ္ရာႏွင္႔ ၀ယ္ယူသြားေလသည္။
ေငြတစ္ရာႏွင္႔ ၀ယ္ယူသြားေသာ ေက်ာက္နီပုိင္ရွင္သည္ ၿမိဳ႔ကုိေရာက္သြားအခါ ေရႊဆုိင္ တစ္ဆုိင္သြားေရာင္းျပန္၏၊ ေရႊဆုိင္ပုိင္ရွင္ကလည္း ဒီေက်ာက္နီေလးဟာ ပတၱျမားျဖစ္ ႏို္င္တယ္ ဒီေက်ာက္နီေလးကုိ ငါ၀ယ္လုိ္က္ရင္မရံႈးႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေငြ တစ္ေသာင္းႏွင္႔ ၀ယ္ ယူထားလုိက္သည္။
တဖန္ ေရႊဆုိင္ပုိင္ရွင္ကလည္း ရတနာတန္း၀င္ေက်ာက္အေၾကာင္းကုိ နည္းနည္းပါးပါး နားလည္ေသာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အား သြားေရာက္ျပသေရာင္းခ်ရာ ထုိ ေက်ာက္ကုန္သည္ကလည္း မင္းေက်ာက္ကုိ ေရာင္းမယ္ဆုိရင္ သိန္းတရာေ ပးမယ္လုိ႔ ေၿပာလုိက္ရာ ေက်ာက္ပုိင္ရွင္ကလည္း အျမတ္ရေသာေၾကာင္႔ ေရာင္းလုိက္ေလသည္။
တဖန္ ရတနာတန္း၀င္ေက်ာက္အေၾကာင္းကုိ နည္းနည္းပါးပါးနားလည္ေသာ ေက်ာက္ ကုန္သည္ကလည္း ႏို္င္ငံေက်ာ္ ေက်ာက္သူေဌးၾကီး ေလာပန္းတစ္ဦးအား သြားေ ရာက္ ျပသေရာင္းခ်ရာ ထုိေလာပန္းသူေဌးၾကီးက ၄င္းေက်ာက္နီေလးအား တန္းဖုိးကုိ သိ ေသာေၾကာင္႔ သန္းတေထာင္ ေပး၍ ၀ယ္ထားလုိက္ေလသည္။
ထုိႏို္င္ငံေက်ာ္ ေက်ာက္သူေဌးၾကီးကလည္း ကမၻာေက်ာ္ ရတနာသူေဌးၾကီး တစ္ဦးကုိ အဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီးေရာင္းမည္ဟု စဥ္းစား၍ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာက္မ်က္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ကုိ ထုိေက်ာက္နီေလးအား တန္ဖုိးျဖစ္ခုိင္းရာ ႏုိ္င္ငံတကာ ေက်ာက္ မ်က္ပညာရွင္က ထုိေက်ာက္နီေလးကုိ ျမင္ေသာအခါ ဟာကနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး ေကာင္းလုိက္တဲ႔ပတၱျမား ငါ႔တစ္သက္မွာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ႔ ပတၱျမား ဒီတစ္ခါဘဲ ျမင္ဖူးတယ္။ ဒီေက်ာက္နီေလးကုိ ငါတန္ဖုိးမျဖတ္ရဲဘူး၊ မျဖတ္တတ္ေလာက္ေအာင္ကုိ ဒီပတၱျမာက တန္းဖုိးၾကီးမားတယ္၊ တစ္နည္း ဒီေက်ာက္နီေလးဟာ ျပည္တန္ ပတၱျမား ျဖစ္တယ္ လုိ႔ ေၿပာလုိ္က္ေလသည
ထုိအတူ ယေန႔ ရခုိင္ျပည္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႔တြင္ က်င္းပေနေသာ ရခုိင္အမ်ိဳးသား ညီလာခံ (ေက်ာက္ျဖဴ )ကုိ တစ္ကမၻာလုံးျပန္႔ႏွံေရာက္ရွိေနၾကေသာ ရခုိင္ႏွင္႔ ရခုိင္မ်ိဳးႏြယ္စု၀င္ အေပါင္းတုိ႔သည္ မိမိသိသေလာက္ ၊မွတ္သေလာက္၊ တတ္သေလာက္ ပညာႏွင္႔ ေ၀ဖန္ ေျပာဆုိအကဲခတ္ တန္ဖုိးသတ္မွတ္ေနၾကပါသည္။
အမွန္က ႏွစ္ေပါင္း (60) ေက်ာ္မွာ ယခုလုိ ရခုိင္ႏွင္႔ ရခုိင္မ်ိဳးနြယ္စု၀င္ အားလုံး၊ ႏုိင္ငံေရး ပါတီအားလုံး၊ တတ္သိပညာရွင္အားလုံး၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းအား လုံး၊ၿမိဳ႔မိၿမိဳဖ ျမိဳ႔နယ္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ၊ျပည္တြင္းျပည္ပ၊ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအားလုံး၊ ပါ၀င္ေသာ ရခုိင္အမ်ိဳသားညီလာခံ (ေက်ာက္ျဖဴ)၏ တန္းဖုိးသည္ ေခြးမစား ၊ ကေလးကစားခဲ ႔ေသာ ေက်ာက္နီေလး ကဲ႔သုိ႔ ျပည္တန္ေသာ ညီလာခံျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါသည္။
ေမာင္ျဖဴ (ၾကြီတဲကၽြန္း) ခံစားတင္ျပသည္။
30.4.2014 ၊ 1း00 PM
No comments:
Post a Comment