က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ႏွင္႔
လင္းႏုိ႔တစ္ေကာင္တုိ႔သည္ က်ယ္ေျပာေသာ ျမစ္တစ္ခုျဖတ္ၿပီး ပ်ံသန္းလာၾကရာ တစ္ဖက္ကမ္းကုိေရာက္၍
ေမာပမ္းၾကေသာေၾကာင္႔ နားမည္႔ေနရာရွာၾကရာ ရြက္ညိႈး
ကုိင္းေျခာက္ ေသခါနီး သစ္ပင္အုိႀကီး သစ္ပင္တစ္ပင္သာေတြ႔ရသည္ ၊ အနီး အနားမွာ အျခားသစ္ပင္လည္းမရွိေသာေၾကာင္႔
ထုိသစ္ပင္အုိႀကီးတြင္နားခုိၾကသည္။ လင္းႏုိ႔က
သစ္ပင္အုိသုိ႔ အယင္ေရာက္ၿပီး သူ႔ သဘာ၀အတုိင္း သစ္ကုိင္းမွာ ေစာက္ထုိးနားခုိသည္၊ခဏအၾကာတြင္
က်ီးကန္း ကလည္း လင္းႏုိ႔နားေနေသာ သစ္ပင္ေပၚ တည္႔ တည္႔မွာ သူသဘာ၀အတုိင္း နားလာသည္။ငွက္ႏွစ္ေကာင္စလုံးသည္ သစ္ကုိင္းတစ္ကုိင္းတည္းတြင္အေပၚေအာက္
နားခုိၾကသည္။
လင္းႏုိ႔ ငွက္က သူ႔အေပၚမွ လာနားေသာ က်ီးကန္းကုိ ျမင္ေသာအခါ
ေဟ႔…..မဲမဲပုတ္ပုတ္ က်က္သေရတုံး အပုတ္စား အသံဆုိး ေအာ္တဲ႔ ငွက္ဆုိးက်ီးကန္း မင္းက ငါ႔ထက္လည္း သစ္ကုိင္းကုိ ေနာက္က်မွေရာက္ တယ္၊ၿပီးရင္
ငါအေပၚကလည္း နားတယ္၊ ၾကည္႔ရင္လည္း ငါ႔ကုိ မလုိတမာအၾကည္႔မ်ိဳးနဲ႔
ေဇာက္ထုိးေျပာင္း ျပန္ၾကည္႔တယ္ မင္းဒီသစ္ကုိင္းမွာ မနားနဲ႔ ထြက္ သြား ေတာ႔ဆုိၿပီး ကုိယ္ကုိယိမ္းကာ
သစ္ကုိင္းကုိ လွႈပ္ယမ္းခါလုိက္သည္။
က်ီးကန္းက
ဟယ္ လင္းႏုိ႔ မင္းလည္းငွက္ ငါလည္းငွက္ဘဲ၊ မင္းက ငါ႔ကုိ မဲမဲပုတ္ပုတ္ အပုတ္စား အသံဆုိး
ေအာ္တဲ႔ ငွက္ဆုိးလုိ႔ ေျပာ တယ္၊ဒါဆုိ မင္းကုိမင္းလည္းျပန္ၾကည္႔ပါအုံး မင္းလည္းငါလုိ
မဲတာဘဲ၊ မင္းအသံ လည္း ငါအသံထက္ မသာယာပါဘူး ၊ၿပီးရင္ မင္းက ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္နဲ႔ ညဖက္မွ
လႈပ္ရွား တဲ႔ငွက္သူခုိးမ်ိဳး မင္းက ငါထက္ ဆုိးတယ္လုိ႔ ႏႈတ္က ေျပာခ်င္ေပမယ္႔ မေျပာဘဲ
စိတ္ထဲမွာသာ ထား လုိက္ကာ၊
ဟယ္ --လင္းႏုိ႕ ငါက မင္းေျပာသလုိ ေျပာင္းျပန္ၾကည္႔တာမဟုတ္ပါဘူး၊
ငါ႔တုိ႔သဘာ၀အတုိင္း သစ္ကုိင္းအေပၚမွာ နားလုိ႔
မင္းက ေအာက္ဖက္ကၾကည္႔ေတာ႔ ငါ႔ကုိ ေျပာင္းျပန္ၾကည္႔တယ္လုိ႔ ျမင္ရတဲ႔သေဘာပါ၊ အဲသလုိေျပာစတမ္းဆုိရင္
ငါ႔ဖက္ကၾကည္႔ရင္ မင္းလည္းငါ႔ကုိ ေစာက္ထုိးတြဲလည္း
ေျပာင္းျပန္ၾကည္႔ေနသလုိျဖစ္မေနဘူးလားသူငယ္ခ်င္း၊ ဒါကုိ ငါနားလည္တယ္၊
ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိေတာ႔
မင္းက ေစာက္ထုိးနားမွရတဲ႔ ငွက္မ်ိဳးဆုိတာကုိ ငါသိေန လုိ႔ ဘဲ၊ သံသယမ်က္လုံးနဲ႔ မၾကည္႔ပါနဲ႔သူငယ္ခ်င္း
မင္းဖက္ကၾကည္႔ရင္လည္းမင္းမွန္တယ္၊ ငါ႔ဖက္ကၾကည္႔ရင္ လည္း ငါမွန္တယ္၊ ငါတုိ႔က တစ္ကုိင္းတည္းမွာ
နားေနတာ ျပသနာျဖစ္ဖုိ႔ မဟုတ္ ဘူး၊ အတင္းအဖ်င္းေတြ ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ ၊ တစ္ေကာင္ အားနည္း
ခ်က္ တစ္ေကာင္ ေဖၚထုတ္ေနလုိ႔ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ပါ ဘူးသူငယ္ခ်င္း၊ေလာေလာဆယ္ ဒီသစ္အုိပင္မွာ
ငါတုိ႔ နားခုိခြင္႔ရေနတဲ႔အတြက္ ဒီ ရြက္ညိႈး ကုိင္းေျခာက္ သစ္ပင္အုိႀကီးကုိ အရင္ နာ
လန္ထူေအာင္ စိမ္းစုိေအာင္ ေရရွည္ခံေအာင္ ငါတုိ႔လုပ္ၾကရမယ္၊ ဒီသစ္ပင္ေသသြားရင္ အနီးအနားမွာ
ငါတုိ႔နားဖုိ႔ သစ္ပင္ မရွိေတာဘဲ ဘုံေပ်ာက္ငွက္ဘ၀ေရာက္ႏုိင္မယ္၊ ငွက္ျဖစ္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚအိပ္ေနရမယ္႔ဘ၀ေရာက္သြားႏုိင္တယ္
သူငယ္ခ်င္၊ လူစကား နဲ႔ေျပာရ မယ္ဆုိရင္ ရခုိင္ျပည္မွာ ေခတ္စားေနတဲ႔ (ဒုကၡသည္) ငါတုိ႔လည္း
ဒုကၡသည္ငွက္ဆုိၿပီး ရာဇ၀င္စာတင္ခံရ ေတာ႔မယ္ဆုိတာ သိထား သင္႔တယ္ သူငယ္ခ်င္း။
ေနာက္ၿပီး
ဒီသစ္ပင္မွာ အတူတူနားေနတဲ႔ မင္းတုိ႔ငါတုိ႔ေတြဟာ မင္း အႏၱရယ္ ေရာက္မယ္ဆုိရင္ ငါကူရမယ္၊ငါအႏၱရယ္က်မယ္ဆုိရင္
မင္းကူညီ ရမယ္၊ မင္းကမွားရင္ ငါကတည္႔မတ္ေပးတာကုိလက္ခံမယ္၊ ငါကမွားရင္လည္းမင္းကတည္႔မတ္
ေပးတာကုိ ငါလက္ခံမယ္၊ ၊ဒီလုိနားလည္မႈကုိ တည္ေဆာက္ထားမွ အက်ိဳးရွိမယ္၊ ႏုိ႔မုိ႔ရင္ ေအာက္က
ေလးဂြနဲ႔ပစ္ဖုိ႔ ေခ်ာင္းေနတဲ႔ဲ႔ငနဲဆီမွာ မီးဖုတ္အစားခံရမယ္ ဆုိတာ ျမင္ေယာင္စမ္းပါသူငယ္ခ်င္း၊
ေနာက္ၿပီးတစ္ျခားငွက္ေတြက ေျပာၾကအုံးမယ္ သစ္တကုိင္းတည္းမွာ အေပၚေအာက္ နားေနၾက တဲ႔ ဒီငွက္ႏွစ္ေကာင္က
ျပသနာဘဲျဖစ္ေနၾကတယ္၊ ေလာကအတြက္ အပုိငွက္ေတြ လုိ႔ အေျပာခံရအုံးမွာ မင္းမရွက္ဘူးလားသူငယ္ခ်င္းဟု
က်ိဳးေၾကာင္းဆီ ေလ်ာ္စြာ က်ီးကန္းက ေျပာလုိက္ရာ လင္းႏုိ႔လည္း လက္ခံ အျမင္မွန္ရသြားၿပီး
ေရွ႕ဆက္ ငါတုိ႔ ဒီရြက္ညိႈး ကုိင္းေျခာက္ သစ္ပင္အုိႀကီးဆီမွာ ဆက္လက္ နားခုိခြင္႔ရေအာင္
ဒီသစ္ပင္အုိက အသီး အပြင္႔ေတြ စားရေအာင္ ဒီသစ္ပင္ကုိ စိန္းလမ္းစုိေျပေအာင္ ျဖစ္လာဖုိ႔ ငါတုိ႔ အတူလက္တြဲ လုပ္ၾကရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းက်ီးကန္းတဲ႔။
က်ီးကန္းျပန္ေျပာလုိက္သည္က
(OK , So Thanks )
ေမာင္ျဖဴ
(ႀကြီတဲကၽြန္း)
13.5.2015
( 9း20 AM)
No comments:
Post a Comment