အာနႏၵစျႏၵမင္း၏ ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင္႔ထူးျခားခ်က္မ်ား

ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕တြင္ ရန္ေအာင္ေဇယ် (ခ) သွ်စ္ေသာင္းပုထုိးေတာ္ႀကီးတြင္ ေရွးေဟာင္း ေက်ာက္စာတုိင္ႀကီး တစ္ခုရွိပါသည္။ အဆုိပါ ေက်ာက္စာတုိင္၌ အေရွ႕ဘက္၊ အေနာက္ဘက္၊ ေျမာက္ဘက္တုိ႔ တြင္ ေက်ာက္စာမ်ားေရးထုိးထား၏။ ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာတြင္ ေက်ာက္စာေရး ထုိး ထားျခင္းမရွိေပ။ ယင္း ေက်ာက္စာ၌ ပီပီျပင္ျပင္ ဖတ္၍ရေသာ အေနာက္ဖက္မ် က္ႏွာစာကုိ အာနႏ ၵစျႏၵမင္းေရးထုိးခဲ႔ေသာေၾကာင္႔  ကမၻာ႔ ေက်ာက္စာပညာရွင္မ်ားက အာနႏၵစျႏၵ မင္းေက်ာက္စာ ဟု ေခၚတြင္ ၾကသလုိ သွ်စ္ေသာင္းဘုရား တြင္ တည္ရွိေသာေၾကာင္႔ သွ်စ္ေသာင္းဘုရားေက်ာက္ စာတုိင္ ဟုလည္းေ ခၚၾကသည္။ ထုိ႔အျပင္ ၿမိဳ႕ေဟာင္းေက်ာက္ စာ ဟုလည္း ေခၚဆုိၾက၏။ ေက်ာက္စာတြင္ စာေၾကာင္း (၇၃) ေၾကာင္းပါရွိသည္။ဂါထာအားျဖင္႔ (၆၅)ပုဒ္ ရွိ၏။ ဂါထာ (၆၅)ပုဒ္ဆုိသည္မွာ စာေၾကာင္းေရ(၁-၂-၃) ႏွင္႔ ဂါထာပုဒ္ ၄၅ ၊ ၄၆ ၾကားတြင္ပါရွိေသာ စကားေျပပုဒ္ ကုိ ထည့္သြင္း ေရတြက္ထားျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထုိ႔အျပင္ ဂါထာ၆၂ ႏွင္႔ ဂါထာ ၆၃ ၾကားတြင္လည္း ဂါထာလည္း မ ဟုတ္၊ စကားေျပလည္းမဟုတ္ေသာ “ အပရံစ=ထုိမွတစ္ပါးဆက္၍ဆုိအံ႔”ဟု စာတုိေလး တစ္ပါဒ ပါရွိသည္ ကုိေတြ႔ရ၏။

                ထုိအေနာက္ဘက္ေက်ာက္စာတြင္  ရခုိင္ေ၀သာလီျပည္၌ ဘီစီ (၁-၂) ရာစုခန္႔မွ ေအဒီ ၇ ရာစုထိ စုိးစံအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ခဲ႔ေသာ မင္းဆက္(၃)ဆက္ ကုိ ေရးထုိးမွတ္တမ္း တင္ထားသည္။ ဂါထာ ၃ မွ ဂါထာ ၁၇ ထိသည္  ပထမမင္းဆက္ျဖစ္ၿပီး ထုိမင္းဆက္တြင္ မင္း(၁၅)ပါးရွိသည္။ ထုိမင္းတုိ႔၏ နန္းစံႏွစ္ေပါင္းကုိ ဂါထာ (၁၈) ၌ “တစ္ေထာင္ထက္ ဆယ္ေျခာက္ခါပုိသည္” (၁၀၆၀)ႏွစ္ဟု ေရးထုိး ထားေပသည္။ဂါထာ ၁၉ မွ ဂါထာ ၃၁ ထိသည္ ဒုတိယမင္းဆက္ျဖစ္၏။ ဒုတိယမင္းဆက္တြင္ စျႏၵဘြဲ႔ခံ မင္း(၁၃)ပါးပါရွိၿပီး ထုိမင္းတုိ႔၏ နန္းစံႏွစ္ ေပါင္းကုိ ဂါထာ၃၂ တြင္ “တစ္ရာႏွစ္ခါထက္ သုံးဆယ္ပုိသည္” ႏွစ္ေပါင္း(၂၃၀) အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ဟု ေရးထုိး ထားသည္။ ထုိၿပီးေနာက္ ဂါထာ ၃၃ မွ ဂါထာ ၄၄ ထိသည္ တတိယမင္းဆက္ျဖစ္၏ ။ တတိယ မင္း ဆက္တြင္ မင္း (၉) ပါးရွိၿပီး မင္းတစ္ပါးစီ၏ နန္းစံႏွစ္မ်ားကုိ ေရတြက္ေသာ္ (၁၂၈ ႏွစ္ ၉ လ) ျဖစ္သည္။ အာနႏၵစျႏၵမင္း ေက်ာက္စာ အေနာက္ ဘက္မ်က္ႏွာစာ တစ္ခုလုံး၌ မင္းေပါင္း(၃၇) ပါးရွိၿပီး နန္းစံႏွစ္စုစုေပါင္းမွာ ေက်ာက္စာပါ မင္းမ်ား၏ နန္းစံႏွစ္မ်ား အရ ႏွစ္ေပါင္း(၁၄၁၉) ႏွစ္ ျဖစ္ေပသည္။ ဂါထာ ၄၅ အလြန္ ဂါထာ ၄၆ ၾကားတြင္  စကား ေျပပုဒ္မွ ဂါထာ ၆၁ အထိမွာ အာနႏၵစျႏၵ မင္းႀကီးသည္ သဂၤါယနာတင္ပြဲျပဳလုပ္သည့္အခါ လုိအပ္ေသာ ၾကိဳတင္ျပင္ ဆင္မႈမ်ားႏွင္႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားျဖင္႔ သဂၤါယနာတင္ခဲ႔သည္မ်ားကုိ အေသး စိတ္ေရးထုိးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဂါထာ ၆၂ မွ ဂါထာ ၆၅ ထိသည္ ျပည္ပ ႏုိင္ငံမ်ား မွ သမီးကညာဆက္ သ လာပုံမ်ား ၊မဟာမိိတ္ဖြဲ႔လာၾကပုံ မ်ားကုိေရးထုိးမွတ္တမ္းထင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ေက်ာက္စာကုိ ေဒ၀နာဂရီ အကၡရာ၊ သကၠတ ပါဠိေရာ ဘာသာျဖင္႔ ေရးထုိးထား၏။ ဤေက်ာက္စာသည္ ရခုိင္ ျပည္၌ရွိ သကၠတ ေက်ာက္ စာမ်ားတြင္  စာလုံးေရအမ်ားဆုံးႏွင္႔ အရွည္ဆုံး အၾကီးဆုံး ေက်ာက္စာတုိင္တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။  

                 

                ေက်ာက္စာတြင္ အာနႏၵစျႏၵမင္းႀကီးသည္ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္္ဆင္းသလာသည့္ ဘုိးေလာင္းေတာ္ ေဘး ေလာင္းေတာ္ ဘုရင္မ်ား၏ အမည္ ၊နန္းစံႏွစ္မ်ားႏွင္႔တကြ ေရးထုိးခုႏွစ္ကုိပါ တိတိက်က် မွတ္တမ္းတင္ထား၏။ ဤကဲ႔သုိ႔ ရခုိင္ေ၀သာလီေခတ္ ေအဒီ (၇) ရာစုတြင္ ဘုရင္အမည္၊ နန္းစံႏွစ္ ၊ေရးထုိး ခုႏွစ္တုိ႔ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ ေခတ္ျပိဳင္ေက်ာက္စာမ်ိဳး ျပဖုိ႔ရန္  ကမၻာတြင္ ရွိအံ႔ မထင္။

           ထုိအာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာတုိင္ပါ ေက်ာက္စာမင္ကူး ဓါတ္ပုံမ်ားကုိ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဗဟုိစာၾကည့္ တုိက္ရွိ ျမန္မာတုိင္ရင္းေက်ာက္စာမ်ား စတုတၳထုပ္စာအုပ္တြင္ ေက်ာက္စာတစ္ဖက္စီကုိဓါတ္ပုံ(၂)ျဖင္႔ သုံးမ်က္ ႏွာကုိ ဓါတ္ပုံ (၆)ျဖင္႔ ေဖၚျပၿပီး ေက်ာက္တုိင္ထိပ္ရွိ ေက်ာက္စာကုိ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံျဖင္႔ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ အေရွ႕ဘက္မ်က္ႏွာဘက္ ေက်ာက္စာကုိ ေအဒီ ၄-၅ ခန္႔က ေရးထုိးခဲ႔ျခင္းျဖစ္ၿပီး အေရွ႕ဖက္မ်က္ ႏွာစာ မင္းကူးမူ အေပၚပုိင္းႏွင္႔ ေအာက္ပုိင္းကုိ ဓါတ္ပုံအမွတ္ ၃၄၆ - ၃၄၇ ျဖင္႔လည္း ေကာင္း၊ အေနာက္ ဘက္ မ်က္ႏွာစာကုိ အာနႏၵစျႏၵမင္းႀကီးသည္ သကၠရာဇ္ ၁၁ ခု ေအဒီ ၆၄၉ ေရးထုိးခဲ႔ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္စာမင္ကူးမူ အေပၚပုိင္းႏွင္႔ ေအာက္ပုိင္းကုိ ဓါတ္ပုံအမွတ္ ၃၄၈-၃၄၉ ျဖင္႔လည္းေကာင္း၊ ေျမာက္ဘက္မ်က္ႏွာစာကုိ ေအဒီ ၈-၉ ရာစု ကေရးထုိးခဲ႔ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္စာမင္ကူးမူ အေပၚပုိင္းႏွင္႔ ေအာက္ ပုိင္းကုိ  ဓါတ္ပုံအမွတ္ ၃၅၀-၃၅၁ ျဖင္႔လည္းေကာင္း၊ ေက်ာက္စာတုိင္ အေပၚထိပ္မွ ေက်ာက္စာမင္ကူးမူကုိ ဓါတ္ပုံအမွတ္ ၃၅၂ (က) ျဖင္႔လည္း ေကာင္း ထိန္းသိမ္း မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ကုိေတြ႔ရ၏။

အာနႏၵစျႏၵမင္းအမည္ကုိ ဆန္းစစ္ခ်က္

အာနႏၵစျႏၵမင္သည္ သာမန္မင္းမဟုတ္ေၾကာင္းကုိ အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာ ေၾကာင္းေရ ( ၀ )ဂါထာ(၄၄) တြင္ ဤသုိ႔ေရးထုိးထားသည္ကုိေတြ႔ရ၏။

 “သီရိဓမၼစျႏၵမင္း၏ သားေတာ္၊ အာနႏၵစျႏၵမင္းသည္ ရန္သူအမုိက္ေမွာင္ကုိ လည္း ေအာင္ျမင္ေလ၏၊ အလြန္ႀကီးက်ယ္ျမင္႔ျမတ္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေသာ မင္းလည္းျဖစ္၏။ ေလာကတစ္ခု လုံးကုိ အစုိးရေ သာမင္းလည္းျဖစ္၏ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔၏ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ျခင္းကိုလည္း ခံရ၏။ ဦးညြတ္ခစား ေသာ မင္းအေပါင္းတုိ႔၏  မကုိဋ္သရဖူ ရွိ ပန္းကုံးသဖြယ္ စီခ်ယ္ထားေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာတုိ႔မွ ထြက္ေပၚ လာေသာ ေတာက္ေျပာင္သည့္အေရာင္တုိ႔ ေၾကာင္႔ အာနႏၵစျႏၵမင္း၏ ေျခေတာ္အစုံ ၾကာပဒုံကား   နီျမန္းသြား ေလ၏။ ” ဟုေရးထုိးထားေသာေၾကာင္႔ သူ႔ ေခတ္သူ႔အခ်ိန္က အာနႏၵစျႏၵမင္းသည္ ပတ္၀န္း က်င္ ေဒသတစ္ ၀ုိက္ တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ ဘုန္းတန္းခုိုး အလြန္ႀကီးမားၿပီး ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ မင္း တစ္ပါးျဖစ္ ေၾကာင္း သိ ႏုိင္၏။ (ဂါထာ၄၄-ၾကည့္) ထ႔ုိအျပင္ ဂါထာ(၄၅)ႏွင္႔ (၄၆) ၾကားတြင္ပါေသာ စကား ေျပပုိဒ္တြင္လည္း အာနႏၵ စျႏၵမင္းကုိ “မဟာရာဇာဓိရာဇ= မင္းတကာမင္းတုိ႔၏ဘုရင္” ဟု ဂုဏ္ျပဳေရထုိး ထားသည္ကုိေတြ႔ရသည္။

အာနႏၵစျႏၵမင္းဟု အဘယ္ေၾကာင္႔ အမည္မွည့္ေခၚရသနည္းဟူကုိ ဆန္းစစ္ရေသာ္ အာနႏၵစျႏၵ ဟူသည္ ကား “အာနႏၵ ႏွင္႔ စျႏၵ”ကုိ ေပါင္းစည္းထားေသာအမည္တစ္ခုျဖစ္သည္။ “အာနႏၵ+စျႏၵ” ဟု ဆုိလုိသည္။ အာနႏၵ ဟူသည္ကား သူ၏ဘ၀တြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္ကုိအမြန္းတင္ကာ မွည့္ေခၚေသာ အမည္ျဖစ္ၿပီး အမည္ေနာက္ ၌ရွိေသာ “စျႏၵ” မွာ ေ၀သာလီေခတ္မင္းတုိ႔၏ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္ ထိမ္းသိမ္းဆက္ခံလာေသာ မ်ိဳးရုိးအမည္ျဖစ္သည္။ ရခုိင္ဓညတီေခတ္တြင္ သူရိယ(ေန)မင္းဆက္မ်ိဳးရုိးအမည္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ခဲ႔သကဲ႔သုိ႔ ရခိုင္ေ၀သာလီေခတ္ တြင္လည္း စျႏၵ(လ)မင္းဆက္တုိ႔မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ႔ၾကေသာ မင္း ဆက္ျဖစ္သည္။တနည္း သူရိယ“ေန” မင္း ဆက္ ပ်က္သုန္းေန၀င္သြားသည့္အခါ “စျႏၵ=လ”ထြက္ေပၚ လာ သကဲ႔သုိ႔  စျႏၵမင္းဆက္ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ သည္။ ေနမင္းဆက္ၿပီးလွ်င္ လ မင္းဆက္ ကုိ ဆက္ခံ လာေသာ မ်ိဳးရုိးအမည္မ်ားျဖစ္ သည္။ ပါဠိေ၀ါဟာရအဘိ ဓါန္တြင္ အာနႏၵ ကုိ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက = တရား ဘ႑ာတိုက္၊ တရားဘ႑ာစုိး ၊ အာနႏၵမေထရ္ အဓိပၸါယ္ဟု ဖြင္႔ဆုိၿပီး  စျႏၵ = စႏၵာ ကုိ  “လ” ဟုဖြင္႔ ဆုိၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အာနႏၵ+စျႏၵ= အာနႏၵစျႏၵ ဟူသည္ ပိဋကတ္ သုံးပုံစျႏၵမင္း (၀ါ) တရား ဘ႑ာ တုိက္မင္း (၀ါ) သဂၤါယနာတင္စျႏၵမင္း ဟု အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ဆုိမွသာ မွန္ကန္ ေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ဆုိခ်က္ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ထုိေၾကာင္႔ အာနႏၵစျႏၵမင္း ဆုိသည္မွာ ရခုိင္ေ၀သာလီတြင္ သဂၤါ ယနာ တင္ခဲ႔ေသာ မင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထုိမင္း၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင္႔ တြဲ၍ ထုိမင္း၏ အမည္ကုိလည္း အာနႏၵစျႏၵ မင္းဟု မွည့္ေ ခၚရျခင္းျဖစ္္သည္။

                အာနႏၵစျႏၵမင္းသည္ သဂၤါယနာတင္မင္းျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေနာက္ထပ္သက္ေသခံေနေ သာ အေၾကာင္း ရင္း တစ္ခုမွာ အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာ ေၾကာင္းေရ (၆၆-၆၇) ဂါထာအမွတ္ (၆၃) တြင္ပါ ရွိေသာ “သီရိ ဓမၼ ရာဇာ ဓဇ ၀ံသ” ဟူေသာ အာနႏၵစျႏၵမင္း၏ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ေရးထုိးထားေသာ စာလုံးမ်ား ကလည္း သက္ေသခံေပသည္။   သီရိဓမၼရာဇာ ဓဇ၀ံသ ဆုိသည္မွာ “သီရိ+ဓမၼ+ရာဇာ +ဓဇ+၀ံသ” စကားလုံးမ်ားကုိေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္၏္။ “သီရိ=ဘုန္းက်က္သေရ ၊ ဓမၼ=တရား ၊ ရာဇာ=မင္း၊ ဇဓ =ေအာင္လံ၊ ၀ံသ= မ်ိဳးရုိး”ဟု ဖြင္႔ဆုိႏုိင္သည္။ “သီရိဓမၼရာဇာဓဇ၀ံသ” အဓိပၸါယ္ကား “တရားေအာင္လံထူေသာ ဘုန္းက်က္သေရရွိသည့္မင္းမ်ိဳး” ဟူ၍ ျဖစ္ သည္။

         ထုိနည္းတူ လူတစ္ဦးတြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားႏွင္႔တြဲ၍ အမည္ မွည့္ေခ ၚေသာ ဓေလ႔ သည္ အိႏၵိယျပည္တြင္ တတိယသဂၤါယနာတင္ေသာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းကုိ ဦးစြာ သက္ေသျပရ မည္ျဖစ္ သည္။ သီရိဓမၼေသာကမင္းသည္ ပထမ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္စြာ လူအမ်ားကုိ သတ္ျဖစ္ခဲ ႔ေသာေၾကာင္႔ သူ႔ အမည္ကုိလည္း တုိင္းသူျပည္ သားမ်ားက (စ႑ာေသာက=ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေ သာမင္း ) ဟု အမည္ ေပးမွည့္ေခၚၾကသည္။ ထုိအမည္ကုိ သူ ကုိယ္တုိင္လည္း ႏိႈက္ျခိဳက္စြာ ခံယူခဲ႔၏။ ေနာက္ဘိသိတ္ခံၿပီးေသာအခါ  တရားဓမၼႏွင္႔ေမြ႔ေလ်ာ္ၿပီး ဓမၼႏွင္႔အညီ တုိင္းႏုိင္ငံကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အခါမွ သီရိဓမၼေသာကမင္း= ဘုန္းက်က္ သေရ ရွိေသာတရားမင္း (ပီယဒႆီ=နတ္ ခ်စ္ မင္း) အမည္မွည့္ ေခၚၾကသည္က ဥပမာပင္တည္း။

ထုိနည္းတူ ရခိုင္ေ၀သာလီ အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာတြင္လည္း ၊မင္းစိမ္းစည္ကုိ အျပည့္အ၀ခံစားခဲ႔ေသာ မင္း ကုိ ရာဇစျႏၵဟူ၍လည္းေကာင္း၊  နတ္မင္းစိမ္းစည္ကဲ႔သုိ႔ မင္းစည္းစိမ္ခံစား ခဲ႔ေသာမင္းကုိ “ေဒ၀စျႏၵ” ဟူ၍လည္း ေကာင္း၊ လယ္၊ေျမမ်ားစြာ လွဴခဲ႔ေသာ မင္းကုိ ဘူမိစျႏၵမင္းဟူ၍လည္းေကာင္း၊ တုိင္းျပည္ၾကီးပြါး ခ်မ္း သာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေသာေၾကာင္႔ ဘူတိစျႏၵမင္းဟူ၍လည္းေကာင္း၊ နီတိက်မ္းဂန္တတ္ေသာ မင္း ကုိ နိတိစျႏၵမင္းဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သတၱိရွိၿပီးရဲရင္႔ေသာမင္းျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ “၀ီရစျႏၵ” မင္းဟူ၍လည္းေ ကာင္း ဘြဲ႔ခံယူၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေသာမင္းကုိ ၿပီ တိစျႏၵမင္း ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္က်င္႔ တရား ေကာင္းမြန္ၿပီး သမာဓိရွိေသာမင္းကုိ “ဓရိတိစျႏၵ” ဟူ၍လည္း ေကာင္း၊ တရားသျဖင္႔ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ ခ်ဳပ္ေသာေၾကာင္႔ “ဓမၼစျႏၵ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ၊ စျႏၵ မ်ိဳးရုိး အမည္ ေနာက္ကထားၿပီး ထုိမင္း၏ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားႏွင္႔ ထင္ရွားသည့္ ျပဳယုဒ္မ်ားကုိတြဲကာ ဘြဲ႔အ မည္မ်ား ခံယူ ၾကသည္မွာ ထင္းရွာေနေပသည္။ ထုိ႔နည္း တူ အာနႏၵစျႏၵမင္းသည္လည္း ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ သဂၤါယနာတင္ေသာမင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက= အာနႏၵစျႏၵ ဟု ဘြဲ႔ေတာ္ခံယူျခင္း ျဖစ္ ဟန္ရွိေပသည္။

အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာပါ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင္႔ တြဲ၍ ဘြဲ႔ခံယူမွည့္ေခၚၾကေသာ စျႏၵမင္းမ်ားတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပအံ႔။

ရာဇစျႏၵ= ဘုရင္စျႏၵမင္း၊

ကာလစျႏၵ=အသားမည္ေသာစျႏၵမင္း၊

ေဒ၀စျႏၵ= နတ္သိၾကားကဲ႔သုိ႔စည္းစိမ္ခံစားေသာစျႏၵမင္း၊

ဘူမိစျႏၵ= ေျမမ်ားစြာလွဴခဲ႔ေသာစျႏၵမင္း၊

ဘူတိစျႏၵ= ၾကီးပြါးခ်မ္းသာေသာစျႏၵမင္း၊

နိတိစျႏၵ= က်မ္းဂန္တတ္စျႏၵမင္း

၀ီရစျႏၵ=ရဲရင္႔ေသာစျႏၵမင္း၊

ၿပီတိစျႏၵ= ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေသာစျႏၵမင္း၊

ဓရိတိစျႏၵ=သမာဓိရွိေသာစျႏၵမင္း၊

ဓမၼစျႏၵ= တရားရွိေသာစျႏၵမင္း၊

အာနႏၵစျႏၵ= ဓမၼဘ႑ာဂါရိကမင္း= ပိဋကတ္သုံးပုံစျႏၵမင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္လည္း လူတုိ႔ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အသားမဲသူကုိ ကုလားမဲ၊ အသားအလြန္ျဖဴေသာ မိန္းကေလးမ်ားကုိ ပုိးဟပ္ျဖဴ ေခၚသကဲ႔သုိ႔ ၊ ဆံပင္အလြန္ရွည္ထားေသာ ေယာက်္ားမ်ားကုိလည္း ကုိဆံရွည္၊ နားမခံသာေအာင္ ဆဲဆုိေသာ မိန္းမမ်ားကုိလည္း ႏႈတ္ၾကမ္းမ (၀ါ)ဘူၾကမ္းမဟု ေခၚေ၀ၚေလ႔ရွိၾက သည္ကုိ ေတြ႔ေနရေသးသည္။ ထုိအျပင္ ငယ္ငယ္က အလြန္က်န္းမာေရးေကာင္းေသာ ကေလးငယ္မ်ားကုိလည္း ေမာင္ ေက်ာက္ခဲ၊ ေမာင္ေက်ာက္သီး ၊ သံခဲ ဟု သူတုိ႔၏ ထင္ရွားေပၚလြင္ေသာျပဳယုဒ္မ်ားႏွင္႔ စြမ္းေဆာင္ ရြက္ခ်က္ မ်ားကုိ တြဲ၍ အမည္မွည့္ ေခၚေ၀ၚေနၾကသည္ကုိ ယေနတုိင္ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ေသးသည္။

ေမာင္ျဖဴ (ႀကြီတဲကၽြန္း)

25.3.2018 (11း54 AM)