သမိုင္းစာအုပ္မ်ားတြင္ ထည့္သြင္းျခင္းမျပဳဘဲ့ဖံုးဖိထားေသာ ကမ႓ာ့သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ အႀကီးမားဆံုးေသာ အစုအၿပံဳလိုက္လူသတ္မႈႀကီး

 

သမိုင္းစာအုပ္မ်ားတြင္ ထည့္သြင္းျခင္းမျပဳဘဲ့ဖံုးဖိထားေသာ ကမ႓ာ့သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ အႀကီးမားဆံုးေသာ အစုအၿပံဳလိုက္လူသတ္မႈႀကီး
+++++++++++++++
အစၥလာမ္ႏွင့္ ဂ်ီဟာ့ဒ္၏ ကမ႓ာတစ္ဝန္းအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ေလ့လာသုေတသနျပဳၾကရင္း စာေရးသူတို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္က 'ယေန႔ေခတ္အိႏၵိယ၏ လူေနထိုင္မႈစရိုက္သည္ ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈအစစ္အမွန္မဟုတ္' ဟူေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယ၏ လူမႈစရိုက္အေထြေထြ၌ အစၥလာမ္အဆိပ္အေတာက္မ်ား နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း စိမ့္ဝင္ေနသည္။ စာေရးသူတို႔ျမင္ေတြ႕ေနရသည့္ လက္ရွိေခတ္အိႏၵိယကို ပံုေဖာ္ေနေသာ ဟိႏၵဴဝါဒသည္ အေျခခံအားျဖင့္ ဟိႏၵဴထက္ အစၥလာမ္ဆန္သည္။ လူ႔အခြင့္အေရးေဖာက္ဖ်က္ေသာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဖိႏွိပ္အလြဲသံုးစားျပဳေသာ၊ လူကြ်န္ျပဳမႈ၌ ေရွ႕တန္းေရာက္ေနေသာ၊ ဇနီးမ်ားကိုမုဒိမ္းက်င့္ေသာ၊ မိသားစုဝင္ခ်င္းလိက္ဆက္ဆံမႈျပဳေသာ၊ ရာထူးအရွိန္အဝါႀကီးသူကို ျပားျပားဝပ္ေၾကာက္ရြံ႕ရေသာႏိုင္ငံအျဖစ္ အိႏၵိယအား ကမ႓ာ့ေျမပံုထက္ပံုေပၚေစေသာ စရိုက္မ်ားႏွင့္ အျခားထင္ရွားေသာအမူအက်င့္မ်ားကို မူဆလင္သိမ္းပိုက္မႈမွ ခ်န္ရစ္ဆိုးေမြျဖစ္ေသာ အစၥလမၼစ္ယဥ္ေက်းမႈတြင္ ေတြ႕ရွိရသည္။ မူဆလင္မ်ားမရွိေသးခင္ေခတ္က အိႏၵိယလူမႈအသိုက္အဝန္းဆိုသည္က ယခုႏွင့္တစ္ျခားစီျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ အတြင္းခံသာပါၿပီး အေပၚလႊာအက်ႌ မဝတ္ဆင္ၾကေပ။ လူအမ်ား ဟိႏၵဴဝါဒကိုက်င့္သံုးၾကသည္ဟူသည့္အဓိပၸါယ္က ၎တို႔သည္ အၾကမ္းဖက္မႈကို ေရွာင္က်ဥ္ၾကသည္၊ အသီးအရြက္ကိုသာ စားသံုးၾကသည္ဟု သေဘာသက္ေရာက္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ခ်က္ေပၚဝတ္စားၾကသည္ ဆိုလင့္ကစား ထိုေခတ္အခါက မုဒိမ္းမႈဟူသည္ ရွားေတာင့္ရွားပါး ျဖစ္ရပ္တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ တိရိစၧာန္တစ္ေကာင္အားသတ္ျခင္းသည္ ႀကီးမားလွေသာျပစ္မႈႀကီးျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူၾကၿပီး အသားစားျခင္းကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တားျမစ္ထားသည္။ ယေန႔အိႏၵိယတြင္မူ အေျခခံအားျဖင့္ ႏိုင္ငံလူဦးေရ၏ ၉၀% မွာ အသားစားသူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး မူဆလင္သားသတ္သမားမ်ား၏ ဟာလာသားမ်ားကို အဓိကဝယ္ယူစားသံုးေနၾကသည္။


ေရာမေခတ္ကလည္း တိရိစၧာန္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အလားတူကန္႕သတ္မႈမ်ားရွိခဲ့ေသာ တစ္ပိုင္းတစ္စမွတ္တမ္းမ်ားကို ေတြ႕ရွိရသည္။ ၎၏ႏွစ္ဘီးတပ္စစ္ရထားျဖင့္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကို မေတာ္တဆတိုက္ေသေစမိခဲ့ေသာ ေရာမစစ္သားတစ္ဦးကို ျပစ္ဒဏ္ေပးသည့္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည့္ အစၥလမၼစ္မတိုင္မီ အီဂ်စ္ေခတ္က မွတ္တမ္းမွတ္ရာတစ္ခုကို သမိုင္းဆရာမ်ားက ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ ထိုစစ္သားကို ေသဒဏ္အျပစ္ေပးခဲ့သည္။ ယခုေခတ္တိုင္ေအာင္ပင္ အီဂ်စ္ရွိ ေကာ့ပတစ္ခရစ္ယာန္မ်ားႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းအခ်ိဳ႕ေဒသမ်ား၌ေနထိုင္သူမ်ားသည္ တစ္ႏွစ္တြင္ ရက္ေပါင္း ၂၆၀ ေက်ာ္ အသားမစားၾကပါ။ အစၥလာမ္၏ အထင္ရွားဆံုးေသာလကၡဏာတစ္ရပ္မွာ တိရိစၧာန္မ်ားကို ရက္စက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တိရိစၧာန္မ်ားကို ျပဳမူေသာ ရက္စက္မႈ၊ ၾကမ္းၾကဳတ္ရိုင္းစိုင္းမႈ၊ ဟာလာလ္သတ္ျဖတ္မႈတို႔ႏွင့္ အလားတူေသာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သတ္ျဖတ္မႈမ်ားကို ဂ်ီဟာ့ဒ္အတြင္းတြင္လည္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္မ်ားကို က်ဴးလြန္ၾကသည္။ ဂ်ဴးမ်ားျပဳၾကသည့္ တိရိစၧာန္မ်ားအား လည္လွီးသတ္ျခင္းသည္လည္း အစၥလာမ္၏ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာရသည္၊ သို႕မဟုတ္ အစၥလမၼစ္ေခတ္မ်ားမတိုင္မီက ယင္းဓေလ့စရိုက္ မပ်ံ႕ႏွံ႕ေသးဟု ယူဆရသည္။ ဂ်ဴးမ်ားသည္ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ၎တို႔ေနအိမ္မ်ားဆံုးရႈံး၊ ႏိုင္ငံမဲ့ဘဝျဖင့္ အတည္တက်ေနထိုင္ခဲ့ရျခင္းမရွိရကား ေဒသနယ္ပယ္အမ်ားအျပားမွ ဓေလ့စရိုက္မ်ား လႊမ္းမိုးခံရမႈ ရွိခဲ့ဟန္တူသည္။
ယင္းက အာေရဗီးယားအငယ္စားအျဖစ္ အိႏၵိယ မည္သို႕ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရသည္ကို ျမင္သာေစေသာ ဥပမာတစ္ခုျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ အာရပ္မ်ား၊ တာ့ခ္မ်ား၊ မဂိုလ္မ်ားႏွင့္ အာဖဂန္မ်ားတပ္ဖြဲ႕မ်ားမွ အိႏၵိယကိုက်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ရင္း ဟိႏၵဴမ်ားအေပၚ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္တိုင္ေအာင္ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈႀကီးကိုမူ ကမ႓ာမွ ယခုတိုင္ေအာင္ တရားဝင္အသိအမွတ္မျပဳေသးေခ်။
အိႏၵိယႀကံဳခဲ့ရသည့္ အစၥလမၼစ္ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈႏွင့္ အလားသ႑ာန္ဆင္တူေသာျဖစ္ရပ္က မၾကာေသးသည့္ကာလကမွ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ နာဇီမ်ားလက္တြင္း ဂ်ဴးမ်ားအသတ္ခံရမႈျဖစ္သည္။
အေရအတြက္အားျဖင့္ အိႏၵိယ၌ ဟိႏၵဴမ်ားအသတ္ခံရမႈက ပို၍ပင္မ်ားေသးသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ ျခားနားခ်က္က အိႏၵိယ၌ျဖစ္ပြားခဲ့သည္က ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္တိုင္ေအာင္ ၾကာျမင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၇၀၀ ျပည့္ေႏွာင္းပိုင္းမတိုင္ခင္ထိေအာင္ အိႏၵိယေနရာအမ်ားအျပားမွ ဟိႏၵဴမရာသာတပ္မေတာ္မ်ားႏွင့္ ပန္ဂ်ပ္ျပည္နယ္တြင္းမွ ဆစ္ခ္မ်ားမွာ မူဆလင္မ်ား၏ ရက္ရက္စက္စက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ားေအာက္တြင္ တံုးေအာက္ကဖားပမာျဖစ္ခဲ့ရၿပီး အသက္ႏွင့္ဘဝအတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္ခဲ့ၾကရသည္။
ေခတ္ၿပိဳင္မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ား၏ သမိုင္းဝင္ထြက္ဆိုမႈမ်ားအရ ကမ႓ာ့အႀကီးမားဆံုးေသာ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အေသးစိပ္ေသာစာေပအေထာက္အထားမ်ား စာေရးသူတို႔၌ ရွိေနေပသည္။ အဆက္ဆက္ေသာ အိႏၵိယက်ဴးေက်ာ္အုပ္စိုးသူမ်ားအေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ၾကေသာ သမိုင္းပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အတၳဳပတၱိေရးဆရာမ်ားက ယင္းအုပ္စိုးသူမ်ား အိႏၵိယ၏ ဟိႏၵဴမ်ားအေပၚ နိစၥဒူဝက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေသာ ရက္စက္ရမ္းကားမႈမ်ားကို အေသးစိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
ယင္းေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းမ်ားက ၎တို႕က်ဴးလြန္ၾကေသာ ရာဇဝတ္မႈမ်ား၊ သန္းေပါင္းဆယ္ခ်ီေသာဟိႏၵဴမ်ားအား လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ား၊ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အစုအၿပံဳလိုက္မုဒိမ္းက်င့္မႈမ်ား၊ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဟိႏၵဴႏွင့္ဗုဒၶဘာသာ ေရွးေဟာင္းဘုရားေက်ာင္းမ်ား စာၾကည့္တိုက္မ်ားအား ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာေဖာ္ျပထားၿပီး ယင္းတ္ို႕က ကမ႓ာ့အႀကီးဆံုးအစုအၿပံဳလိုက္လူသတ္မႈႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ခိုင္မာလွေသာသက္ေသမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။
ေခတ္သစ္သမိုင္းပညာရွင္မ်ား၏ အဆိုမ်ား
ေဒါက္တာ ကိုးနရဒ္ အဲလ့္စ္ထ္ Dr. Koenraad Elst က ၎၏ "Was There an Islamic Genocide of Hindus?” (ဟိႏၵဴမ်ားအား အစၥလမၼစ္လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈ ရွိခဲ့သလား?) အမည္ရွိ ၎၏ေဆာင္းပါး၌ ယင္းသို႕ေဖာ္ျပထားသည္။
"အစၥလာမ္လက္ထက္၌ ေသဆံုးခဲ့ရေသာ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးအေရအတြက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တရားဝင္ခန္႕မွန္းထားမႈေတာ့မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ မူဆလင္ရာဇဝင္ဆရာမ်ား၏ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ျမင့္ျမတ္ေသာစစ္ပြဲေအာင္ႏိုင္သူမူဆလင္မ်ားသည္ ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ (ဒုတိယကမ႓ာစစ္အတြင္း နာဇီမ်ားက ဂ်ဴးမ်ားအား လူအစုအၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္မႈ) အတြင္း သတ္ခဲ့ေသာ လူ ၆ သန္းထက္ပို၍ ဟိႏၵဴမ်ားအား သတ္ခဲ့သည္ဟု ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။ အိႏၵိယအလယ္ပိုင္းမွ ဘာမာနီ စူလတန္မ်ား Bahmani sultans (၁၃၄၇-၁၅၂၈) က ၎တို႕အုပ္ခ်ဳပ္ေသာျပည္နယ္အတြင္း ဟိႏၵဴမ်ားအား တတိယတန္းစားအဆင့္တန္းအျဖစ္မွ်သာ သတ္မွတ္ကာ စိတ္မထင္လွ်င္ မထင္သလို အျပစ္ေပးေလ့ရွိပံုမ်ား၊ သိန္းခ်ီေသာဟိႏၵဴမ်ားအား သတ္ျဖတ္ခဲ့ပံုမ်ားကို ဖာရစ္ရွ္သာ Ferishtha မွ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။
"အႀကီးမားဆံုးေသာ သတ္ျဖတ္မႈမ်ားမွာ မာဟ္မြတ္ ဂါဇ္နာဗီ Mahmud Ghaznavi (ခန္႔မွန္း ၁၀၀၀ ခုႏွစ္) ၏ စီးနင္းမႈမ်ားအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ မိုဟာမက္ ေဂၚရီ Mohammed Ghori ႏွင့္ ၎၏ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားက (၁၁၉၂ ေနာက္ပိုင္း) ႏွင့္ ေဒလီစူလတန္ေခတ္ (၁၂၀၆-၁၅၂၆) ၌ အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္းကို ေအာင္ႏိုင္သည္။"
ေဒါက္တာ ကိုးနရဒ္ အဲလ့္စ္ထ္ က ၎၏ “Negation in India” (အိႏၵိယက႑ေကာစ) စာအုပ္တြင္လည္း "၁၆ ရာစုတစ္ေလွ်ာက္ မူဆလင္ေအာင္ႏိုင္မႈမ်ားသည္ ဟိႏၵဴမ်ားအတြက္ အသက္မေသရေရးလံုးပန္းေနရေသာ ကာလတစ္ခုကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးမွန္သမွ် မီးရႈိ႕ခံရၿပီး လူအမ်ား ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံၾကရသည္။ ျဖစ္စဥ္တိုင္း လူေပါင္းသိန္းခ်ီ ေသဆံုးၾကသည္။ လူေပါင္းသိန္းခ်ီမွာလည္း ကြ်န္အျဖစ္ ေရျခားေျမျခားသို႕ ပို႔ေဆာင္ျခင္းခံၾကရသည္။ က်ဴးေက်ာ္သူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတိုင္း ဟိႏၵဴဦးေခါင္းခြံမ်ား ေတာင္လိုပံုလိုက္တိုင္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ကိုေအာင္ႏိုင္သည့္ သကၠရာဇ္ ၁၀၀၀ ေနာက္ပိုင္း ဟိႏၵဴမ်ားအား အျမစ္ျပတ္သုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ယင္းေဒသကို ဟိႏၵဴသတ္ျဖတ္မႈႀကီးဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ 'ဟိႏၵဴကြက္ရွ္' Hindu Kush ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။" ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ဝီလ္ ဒူရန္႔ Will Durant မွ ၎၏ ၁၉၃၅ ထုတ္ “The Story of Civilisation: Our Oriental Heritage” (ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လက္ခံရရွိခဲ့ေသာ အေရွ႕တိုင္းယဥ္ေက်းမႈအေမႊအႏွစ္) ၏ စာမ်က္ႏွာ ၄၅၉ ၌ "မဟာေမဒင္မ်ား၏ အိႏၵိယကို ေအာင္ႏိုင္မႈကား သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေသြးထြက္သံယိုအမ်ားဆံုး ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။ အစၥလမၼစ္သမိုင္းဆရာမ်ားႏွင့္ အစၥလမၼစ္ပညာတတ္မ်ားက ေအဒီ ၈၀၀ ႏွင့္ ၁၇၀၀ အတြင္း အစၥလာမ္ေအာင္ႏိုင္သူမ်ား က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ဟိႏၵဴမ်ားအားသတ္ျဖတ္မႈမ်ား၊ အဓမၼဘာသာကူးေျပာင္းေစမႈမ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားအား ျပန္ေပးဆြဲၿပီး ကြ်န္ေစ်းကြက္တြင္ ေရာင္းစားမႈမ်ားႏွင့္ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားအား ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားကို ႀကီးစြာေသာပီတိ၊ ႀကီးစြာေသာဂုဏ္ယူမႈမ်ားျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းကာလအတြင္း ဟိႏၵဴသန္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ ဓားမိုး၍ အစၥလာမ္သို႔ ဘာသာကူးေျပာင္းေစျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရသည္။" ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
ဖရန္ဆြာ ေဂါက္တီယား Francois Gautier မွ ၎၏ ၁၉၉၆ ထုတ္ ‘Rewriting Indian History’ (အိႏၵိယသမိုင္းကို ျပန္ေရးျခင္း) စာအုပ္၌ "မူဆလင္မ်ား အိႏၵိယ၌ ဆက္လက္စြဲၿမဲခဲ့ၾကေသာ ရက္ရက္စက္စက္လူသတ္မႈႀကီးမ်ားႏွင့္ တန္းတူထားႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ လူသတ္မႈဟူ၍ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မရွိ။ နာဇီမ်ားက ဂ်ဴးမ်ားအား အစုအၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ Holocaust ထက္လည္း ပိုႀကီး၏။ တာ့ခ္မ်ားက အာေမးနီးယန္းမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ ရက္စက္လွေသာလူသတ္မႈႀကီးထက္လည္း ပိုႀကီး၏။ စပိန္ႏွင့္ ေပၚတူဂီမ်ားက ေတာင္အေမရိက မူရင္းေနတိုင္းရင္းသားမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈမ်ားထက္လည္း ပို၍ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႕၏။" ဟူ၍ ေရးသားခဲ့သည္။
စာေရးဆရာ ဖာနန္ ဘေရာ့ဒဲလ္ Fernand Braudel က ၎၏ ၁၉၉၅ ထုတ္ "A History of Civilisations" (လူမႈတိုးတက္မႈသမိုင္း) စာအုပ္၌ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္း အစၥလမၼစ္အုပ္စိုးမႈကို ယင္းသို႔ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
"ကိုလိုနီေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးမႈသည္ကား အတိုင္းထက္အလြန္ အၾကမ္းဖက္လွ၏။ မူဆလင္မ်ားသည္ စနစ္တက်အကြက္ခ်၍ အၾကမ္းဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းမွလြဲ၍ တိုင္းျပည္ကို မအုပ္ခ်ဳပ္တတ္ေခ်။မီးရႈိ႕ျခင္းမ်ား၊ ရက္ရက္စက္စက္ ကြပ္မ်က္ျခင္းမ်ား၊ ကားစင္တင္ျခင္းမ်ား သို႔မဟုတ္ တံက်င္လွ်ိဳသတ္ျခင္းမ်ား၊ တီထြင္ႀကံဆထားေသာ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား စေသာ ရက္စက္မႈမ်ားက ၎တို႔၏စံပံုစံျဖစ္သည္။ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ယင္းေနရာ၌ ဗလီမ်ားေဆာက္ၾကသည္။ အခါအခြင့္ႀကံဳလွ်င္ႀကံဳသလို အဓမၼဘာသာကူးေျပာင္းခိုင္းျခင္းမ်ားလည္း ျပဳၾကသည္။ ပုန္ကန္ထၾကြမႈတစ္ခုေပၚေပါက္လာသည္ ဆိုျငားအံ့။ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ကာ ပက္ပက္စက္စက္ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းပစ္သည္။ အိမ္မ်ားကုိ မီးရႈိ႕ပစ္သည္။ ေက်းလက္ေတာနယ္မ်ားကို ရစရာမက်န္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္သည္။ အမ်ိဳးသားကိုသတ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ကြ်န္အျဖစ္ ေခၚေဆာင္သြားၾကသည္။"
အလိန္း ဒန္နယယ္လူ Alain Danielou မွ ၎၏ Histoire de l’ Inde (အိႏၵိယသမိုင္း) စာအုပ္၌ "ေအဒီ ၆၃၂ ဝန္းက်င္ အိႏၵိယသို႔ မူဆလင္မ်ား ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္မွစၿပီး အိႏၵိယသမိုင္းမွာ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ေသာ လူသတ္မႈမ်ား၊ ရက္ရက္စက္စက္ အစုအၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား၊ လုယက္ရမ္းကားမႈမ်ား၊ အႀကီးအက်ယ္ဖ်က္ဆီးမႈမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနေသာ သမိုင္းရွည္ႀကီးျဖစ္လာေတာ့သည္။ ရက္စက္ရမ္းကားမႈမ်ားက လူမႈတိုးတက္မႈမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္သည္။ လူမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားကို က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္ ရွင္းပစ္သည္။ ယင္းတို႔မွာ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ပါးတည္းေသာ အလႅာဟ္၏နာမေတာ္ျဖင့္၊ ဘာသာယံုၾကည္မႈအရ 'ျမင့္ျမတ္ေသာစစ္ပြဲ' အမည္အားျဖင့္ က်ဴးလြန္ၾကျခင္း ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။" ဟု ေရးသားထားသည္။
အာဖန္ ဟူစိန္ Irfan Husain မွ ၎၏ေဆာင္းပါးျဖစ္ေသာ “Demons from the Past” (အတိတ္ကနတ္ဆိုးမ်ား) ၌
"သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ားကို မည္သည့္ေခတ္ကလတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဆိုသည့္ႏွင့္ ဆံုးျဖတ္သင့္လွသည္။ အာဖဂန္နစၥတန္မွသည္ အလယ္အာရွေတာက္ေလွ်ာက္တစ္ေၾကာလံုး၊ ပန္ဂ်ပ္ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ဆင္းဒ္ျပည္နယ္တို႕အား အာရပ္စစ္ဘုရင္မ်ားက ေအာင္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ေသြးေရာင္လႊမ္းသမိုင္းကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဟိႏၵဴတို႕ကား ကံဆိုးလြန္းလွေပစြ။ ၎တို႔ကို ညွာတာသနားသည္ဟူ၍ တစ္ခါမွ်မရွိစဖူး။ မူဆလင္သူရဲေကာင္းဆိုသည္မ်ားသည္ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားထဲ ပါရွိခဲ့ဖူးသမွ်ေသာသူမ်ားထက္ ပို၍ႀကီးမားေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျပစ္မႈမ်ားကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေပသည္။ မာမြတ္အယ္လ္ဂါဇနီ Mahmud of Ghazni, ကပ္ဘတ္ဒင္အိုင္ဘတ္ Qutb-ud-Din Aibak, ဘာလ္ဘန္ Balban, မိုဟာမက္ဘင္ကာဆင္မ္ Mohammed bin Qasim, ႏွင့္ စူလတန္ မိုဟာမက္ တာဂလတ္ Sultan Mohammad Tughlak တို႔လက္၌ စြန္းခဲ့ေသာေသြးမ်ားသည္ကား ႏွစ္ပဋိေစၧဒၾကာျမင့္ခဲ့သည္တိုင္ သန္႔စင္မသြား။ ဟိႏၵဴတို႔၏ ေနရာမွဝင္၍ ၾကည့္ေစခ်င္သည္။ မူဆလင္မ်ားမွ ၎တို႔ဘိုးဘြားပိုင္ေျမကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္မႈသည္ ၎တို႔အဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွေမ့ေပ်ာက္မသြားႏိုင္ေတာ့ေသာ ကပ္ဆိုးႀကီးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
"ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းမ်ား ၿဖိဳဖ်က္ခံရသည္။ ဟိႏၵဴနတ္ဘုရားရုပ္တုမ်ား ရိုက္ခ်ိဳးထုေခ်ခံရသည္။ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသမီးမ်ား မုဒိမ္းက်င့္ခံရသည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားမွာမူ သတ္လွ်င္ အသတ္ခံရ သို႔မဟုတ္ပါက ကြ်န္အျဖစ္ေခၚေဆာင္သြားျခင္းကို ခံၾကရသည္။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ က်ဴးေက်ာ္ေနၾကအတိုင္း မာမြတ္အယ္လ္ဂါဇနီမွ ဆြမ္နာ့သ္သို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္တစ္ခါတြင္မူ ေဒသလူထု ၅၀,၀၀၀ ဝန္းက်င္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္လိုက္သည္။ အိုင္ဘတ္သည္လည္း လူသိန္းခ်ီကို ကြ်န္ျပဳခဲ့သည္။ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွည္ၾကာခဲ့ၿပီး နာက်င္ဖြယ္ေကာင္းလွေပ၏။ စစ္ေအာင္ႏိုင္သူမ်ားက ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ဘာသာေရးတာဝန္အရ ကာဖိရ္မ်ားအား ရိုက္ႏွက္ခုတ္ထစ္ရသည္ျဖစ္ရာ ၎တို႔အဖို႔ တရားေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏။ ၎တို႔သည္ အစၥလာမ္ဘာသာေရးအတြက္ တိုက္ခိုက္ေနသည္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ရက္ရက္စက္စက္လူသတ္၊ အၾကမ္းဖက္လုယက္ခိုးဆိုးျခင္းမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကကုန္၏။"
က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား၏ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းမ်ား
အာဖဂန္ဘုရင္ မာမြတ္အယ္လ္ဂါဇနီသည္ အိႏၵိယကို ေအဒီ ၁၀၀၁ – ၁၀၀၆ ကာလအတြင္း ၇ ႀကိမ္တိုင္ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့ဖူးသည္။ ၎၏ကိုယ္ရံေတာ္ေရးသားေသာ ‘Tarikh-i-Yamini’ အမည္ရွိစာအုပ္၌ ၎၏က်ဴးေက်ာ္မႈမ်ားအတြင္း ေသြးေျမက်ေစခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။
"[အိႏၵိယႏိုင္ငံ သနီဆာၿမိဳ႕၌] ကာဖိရ္တို႕၏ ေသြးမ်ားေခ်ာင္းအတြင္း၌ ျပည့္လွ်ံေအာင္ စီးဆင္းခဲ့ရကား ေရအေရာင္မ်ားပင္ ေသြးေရာင္ေပါက္ေနေတာ့သည္။ ေရမွာ စင္ၾကယ္ျခင္း ရွိလင့္ကစား ကာဖိရ္မ်ားမွာ ေရကိုမေသာက္ဝံ့ၾက။ ကာဖိရ္မ်ားသည္ ခံတပ္ကိုစြန္႔ခြာကာ ေရပလံုစီထေနေသာျမစ္၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႕ ကူးရန္ႀကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အသတ္ခံၾကရသည္။ သို႔မဟုတ္ အဖမ္းခံၾကရသည္။ သို႔မဟုတ္ ေရထဲႏွစ္အသတ္ခံၾကသည္။ ေယာက်္ားသား ငါးေသာင္းနီးပါး အသတ္ခံခဲ့ရသည္။"
ဟာဆန္ နိဇမ္အီ မာအိရွာပူရီ Hassn Nizam-i-Naishapuri ၏ ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္းျဖစ္ေသာ ‘ Taj-ul-Ma’asir’ တြင္လည္း တူရကီ-အာဖဂန္ ဇာတိျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုးေသာ ေဒလီစူလတန္ (ေအဒီ ၁၁၉၄-၁၂၁၀) ကပ္အယ္လ္ဒင္အိုင္ဘတ္ Qutb-ul- Din Aibak မွ မီရတ္ကို ေအာင္ႏိုင္သည္တြင္ ၿမိဳ႕တြင္း ေရွးေဟာင္းဘုရားေက်ာင္းမ်ားကို ၿဖိဳဖ်က္ကာ ဗလီမ်ားအစားထိုးတည္ေဆာက္ခဲ့ပံုမ်ားကို ေဖာ္ျပထားသည္။ အလီဂါၿမိဳ႕တြင္ ဌာေနဟိႏၵဴမ်ားကို ဓားမိုးၿပီး အစၥလာမ္သို႕ကူးေျပာင္းေစခဲ့ပံုမ်ားအေၾကာင္း၊ ဟိႏၵဴဘာသာမွ မကူးေျပာင္းဟု တင္းခံသူမ်ားကို ေခါင္းျဖတ္သတ္ခဲ့ပံုမ်ားအေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ပါရွားသမိုင္းပညာရွင္ ဝါ့ဆပ္ Wassaf မွ ၎၏စာအုပ္ ‘Tazjiyat-ul-Amsar wa Tajriyat ul Asar’ ၌ ေခလ္ဂ်ီမင္းဆက္၏ ဒုတိယေျမာက္အုပ္စိုးသူျဖစ္ေသာ တူရကီႏြယ္ဖြား အာဖဂန္လူမ်ိဳး အလာဝယ္ ဒင္ ေခလ္ဂ်ီ Alaul-Din Khilji မွ ကမ္ေဘပင္လယ္ေကြ႕ထိပ္ဦးရွိ ကမ္ဘာယတ္ၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ပံုအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အစၥလာမ္ဂုဏ္သေရအတြက္ အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ ဌာေနဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားမ်ားကို သတ္ပစ္ခဲ့သည္၊ ျမစ္မ်ားမွာ ေသြးမ်ားျဖင့္ရဲရဲေတာက္ေနသည္၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပိုင္ဆိုင္ေသာ ေရႊေငြလက္ဝတ္လက္စားရတနာမ်ားကို ၎၏အိမ္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေစခဲ့ကာ ေထာင္ခ်ီေသာဟိႏၵဴမိန္းမပ်ိဳမ်ားကို ၎၏ကြ်န္မ်ားအျဖစ္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။
ေခလ္ဂ်ီမွ ၎၏ဘာသာေရးရာပုေရာဟိတ္ (ကာဇီ) ကို ဟိႏၵဴမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အစၥလမၼစ္ဥပေဒ၌ မည္သို႕ေဖာ္ျပထားသနည္းဟု ေမးျမန္းရာ ကာဇီမွ ယင္းသို႔ေျဖၾကားခဲ့သည္။
"ဟိႏၵဴမ်ားကား ရႊံ႕မ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ၾကသည္။ အကယ္၍ (မဟာေမဒင္တစ္ဦးမွ) ဟိႏၵဴမ်ားထံ 'ငါ ေငြလိုခ်င္သည္' ဟု ေတာင္းဆိုုျငားအံ့။ ဟိႏၵဴမ်ားအေနျဖင့္ အရိုက်ိဳးဆံုး၊ အႏွိမ့္ခ်ဆံုးအေနအထားျဖင့္ ေရႊကို ေပးအပ္ရေပမည္။ အကယ္၍ မဟာေမဒင္(မူဆလင္)တစ္ဦးမွ ဟိႏၵဴတစ္ဦး၏ပါးစပ္တြင္းသို႔ တံေတြးေထြးလိုသည္ ဆိုျငားအံ့။ ထိုဟိႏၵဴအေနျဖင့္ တံေတြး၎ပါးစပ္ထဲေထြးႏိုင္ေစျခင္းငွာ ၎၏ပါးစပ္ကို အက်ယ္ႀကီးဟေပးရမည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ဟိႏၵဴမ်ားကို မဟာေမဒင္မ်ား၏ကြ်န္မ်ားအျဖစ္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေပ၏။ ဟိႏၵဴမ်ားမွ အစၥလာမ္ကိုလက္ခံသက္ဝင္ျခင္းမျပဳလွ်င္ ၎တို႔ကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ေလာ့၊ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းေလာ့၊ ေနာက္ဆံုး အသက္ကိုပင္ ႏႈတ္ယူေလာ့၊ ထို႔ျပင္တဝ ၎တို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းမ်ားကိုလည္း သိမ္းယူေလာ့ ဟူ၍ တမန္ေတာ္ျမတ္မွ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္ခဲ့ေပသည္။"
တိမူးရ္သည္ တာ့ခ္လူမ်ိဳးစစ္ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ၿပီး တိမူရစ္ဒ္မင္းဆက္ကို တည္ေထာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ တိမူးသည္ ၎၏အိႏၵိယသိမ္းႀကိဳးပမ္းမႈ (ေအဒီ ၁၃၉၈-၁၃၉၉) အတြင္း ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသမွ်ကို စုေပါင္းထားသည့္'Tuzk-i-Timuri' အမည္ရွိ ၎၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း၌ ေရးမွတ္ထားခဲ့သည္။ ယင္းမွတ္တမ္၌ ကမ႓ာ့သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး၌ ေအာ့ႏွလံုးနာဖြယ္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ဖြယ္ရွိသည့္ တစ္ခဏတာေသာအခ်ိန္အတြင္း အက်ဥ္းစခန္းတြင္းမွ ဟိႏၵဴသံု႔ပန္း တစ္သိန္းကို ရက္ရက္စက္စက္ကြပ္မ်က္ခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္။ တိမူးရ္မွ ၎၏လက္ေထာက္တစ္ဦးကို ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ တိုင္ပင္ခဲ့ပံုကို ၎၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္းတြင္ ဤသို႔ေရးမွတ္ထားခဲ့သည္။
"တိုက္ပြဲႏိုင္ေအာင္ပြဲေန႔ႀကီး၌ ထို သံု႔ပန္း အေယာက္တစ္သိန္းကို အလုပ္ရႈပ္ေအာင္ ခ်န္လွပ္မထားသင့္၊ ယင္းရုပ္တုကိုးကြယ္သူမ်ားႏွင့္ အစၥလာမ့္ရန္သူမ်ားကို လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးသည္မွာ စစ္စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ မညီ။ စင္စစ္ သူတို႕အားလံုးကို ဓားစာေကြ်းရံုမွတစ္ပါး အျခားေသာနည္းလမ္း မရွိေတာ့ဟု သူတို႔(၎၏ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ား)က ေျပာၾကသည္။"
ဤတြင္ တိမူးရ္မွ အက်ဥ္းသားအားလံုးကိုသတ္ဖို႔ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း၌ ယင္းသို႔ဆိုထားသည္။
"အက်ဥ္းစခန္းထဲရွိသမွ် ကာဖိရ္သံု႔ပန္းမွန္သမွ်ကို သတ္ပစ္ရမည္။ ထိုသို႔ သတ္ရန္အမိန္႔ကိုေသြဖည္ၿပီး ကာဖိရ္မ်ားအား မသတ္ေသာသူမ်ားကိုလည္း သတ္ရမည္။ ထိုသူမ်ား၏ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို သတင္းေပးေသာသူအား ေပးရမည္။ ထိုအမိန္႔ကို ဂါဇီမ်ားၾကားသိရသည္ႏွင့္ ၎တို႔၏ဓားမ်ားကိုဆြဲထုတ္ကာ သံု႔ပန္းမ်ားကို ခုတ္သတ္ၾကေလ၏။ ရုပ္တုကိုးကြယ္ေသာ ကာဖိရ္တစ္သိန္းမွာ ထိုေန႕တြင္ပင္လွ်င္ အသတ္ခံၾကရ၏။ ၎၏တစ္သတ္တာ၌ စာကေလးမွ်ပင္ မသတ္ဖူးေသာ စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ အတိုင္ပင္ခံ ေမာ္လနာ နာဆာ အတ္ဒင္ အူမားပင္လွ်င္ ယခု ကြ်ႏ္ုပ္၏အမိန္႕အတိုင္း ၎၏ဓားျဖင့္ ၎၏အက်ဥ္းသား ရုပ္တုကိုးကြယ္သူ ဟိႏၵဴ ၁၅ ဦးကို သတ္ခဲ့သည္။"
တိမူးရ္မွ ၎၏ အိႏၵိယသိမ္းႀကိဳးပမ္းမႈအတြင္း ေဒလီကိုမည္သို႕ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ပံုကို ယင္းသို႔မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။
"တခဏတာအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ေဒလီခံတပ္အတြင္းရွိလူအားလံုးမွာ ဓားခ်က္မိသြားၾကေပၿပီ။ တစ္နာရီမွ်အၾကာတြင္ ကာဖိရ္အေယာက္ ၁၀၀၀၀ ၏ ဦးေခါင္းမ်ားကို ျဖတ္ၿပီးသြားေပၿပီ။ အစၥလာမ္ဓားသြားျဖင့္ ကာဖိရ္ ေသြးမ်ား ေခ်ာင္းစီးသြားေစခဲ့ၿပီ။ ခံတပ္အတြင္း၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသိုမွီးလာခဲ့ေသာ သယ္ယူေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာ ပစၥည္းမွန္သမွ်၊ ရတနာမ်ားႏွင့္ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားမွာ ကြ်ႏ္ုပ္၏စစ္သားမ်ားလက္ခ်က္ မိၾကေလေတာ့သည္။
"ကြ်ႏ္ုပ္၏စစ္သားမ်ားက အိမ္မ်ားကို ျပာက်သည္အထိ မီးရႈိ႕ၾက၏။ အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ ခံတပ္ကို ေျမေပၚျပားျပားဝပ္သြားသည္အထိ ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ၾက၏။ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးေယာက်္ားသားကာဖိရ္မွန္သမွ်ကို သတ္သည္။ ၎တို႔ပိုင္ဥစၥာပစၥည္း၊ ၎တို႔၏ ဇနီးမ်ား သားသမီးမ်ားမွာ ေအာင္ႏိုင္သူမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႕သာ ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ ဤတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္မွအမိန္႔ထုတ္သည္။ အက်ဥ္းစခန္းထဲရွိသမွ် ကာဖိရ္သံု႔ပန္းမွန္သမွ်ကို သတ္ပစ္ရမည္။ ထိုသို႔ သတ္ရန္အမိန္႔ကိုမနာခံဘဲမသတ္ေသာသူမ်ားကိုလည္း သတ္ရမည္။ ထိုသူပိုင္ဆိုင္မႈကို သတင္းေပးသူအား ေပးရမည္။ ထိုအမိန္႔ကို ဂါဇီမ်ားၾကားသိရသည္ႏွင့္ ၎တို႔၏ဓားမ်ားကိုဆြဲထုတ္ကာ သံု႔ပန္းမ်ားကို ခုတ္သတ္ၾကေလ၏။"
အိႏၵိယကို ေအဒီ ၁၅၂၆ မွ ၁၅၃၀ သည့္တိုင္ အုပ္စိုးခဲ့ေသာ မဂိုလ္ဧကရာဇ္ ဘာဘာရ္ Babur မွ ၎၏ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း ‘Baburnama’ ၌ "၉၃၄ ဟီဂ်ရီ (၂၅၃၈ ခုႏွစ္) တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္မွ ခ်န္ဒရိုင္ Chanderi ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး အလႅာဟ္အရွင္အလိုေတာ္အားျဖင့္ ၿမိဳ႕ကို နာရီပိုင္းအတြင္း သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔မွ ကာဖိရ္မ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ အစုအၿပံဳလိုက္သတ္ခဲ့ၿပီး ထို႔ေနာက္ ႏွစ္မ်ားအၾကာတြင္ ဒါရုလ္ဟာ့ဘ္ (ကာဖိရ္ႏိုင္ငံ) ကို ဒါရုလ္စလာမ္ (မူဆလင္ႏိုင္ငံ) အျဖစ္သိုိ႔ ေရာက္ေစခဲ့သည္။" ဟု မွတ္တမ္းျပဳခဲ့သည္။
ေခတ္ၿပိဳင္မွတ္တမ္း ‘Badshah Nama, Qazinivi & Badshah Nama , Lahori’ တြင္လည္း မဂိုလ္ဘုရင္ႀကီး ရွားဂ်ဟန္ Shah Jahan ၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ား ပါရွိသည္။
"ရႈဂ်ာ Shuja အား ကာဘူးလ္ၿမိဳ႕စားခန္႕အပ္လိုက္သည္တြင္ ၎မွ အိႏၵဴတစ္ဖက္ကမ္း ဟိႏၵဴနယ္ေျမ၌ အညွာတာမရွိရက္စက္ေသာစစ္ပြဲတစ္ခု ဆင္ႏႊဲေတာ့သည္။ အစၥလာမ္ဓားသြား၏ ရိတ္သိမ္းမႈေအာက္တြင္ အစၥလာမ္သို႕ကူးေျပာင္းသူမ်ားဟူေသာ အသီးအႏွံမ်ားကို ရိတ္သိမ္းရေပေတာ့၏။ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ (မိမိသိကၡာကို အထိအခိုက္ မခံရေစျခင္းငွာ) သူမတို႔ကိုယ္ကို မီးရႈိ႕သတ္ေသသြားၾက၏။ ဖမ္း၍ရမိေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို မူဆလင္မန္ဆဗၺဒါမ်ား (မူဆလင္အရာရွိမ်ား)သို႔ခ်ည္း ေပးကုန္၏။"
အာဖဂန္ဘုရင္ Ahmad Shah Abdali အာမက္ ရွား အဗ္ဒါလီ သည္ ေအဒီ ၁၇၅၇ တြင္ အိႏၵိယကိုတိုက္ခိုက္ကာ ဟိႏၵဴတို႔၏ ဘယ္ႆလမ္ဟု တင္စားၾကသည့္ ခရစ္ရွနားေမြးရပ္ေျမ မသူရာ Mathura သို႔ ခ်ီတက္သည္။
အဗၺဒါလီ၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားကို ေခတ္ၿပိဳင္ရာဇဝင္က်မ္း ‘Tarikh-I-Alamgiri’ ၌ ယင္းသို႔ေဖာ္ျပထားသည္။
"စစ္သားတစ္ဦးမွ ရန္သူတစ္ဦးကို ရတိုင္း ထိုစစ္သားကို အဗၺဒါလီမွ ၅ ရူပီး (ထိုေခတ္ကာလကမူ အတန္မ်ားေသာ ပမာဏျဖစ္သည္)။ ျမင္းသည္ေတာ္မ်ားက လုယက္ရသမွ်ပစၥည္းမ်ားကို ျမင္းေပၚတင္ၾကသည္။ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္အတူ သံု႔ပန္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ကြ်န္မ်ားကိုလည္း တင္ၾကသည္။ ေခါင္းျပတ္မ်ားကို ပန္းေခြပံုစံ ႀကိဳးတြဲသီကာ သံု႔ပန္းမ်ားက ထိုေခါင္းျပတ္မ်ားကို ၎တို႔ဦးေခါင္းထက္၌ရြက္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ သံု႕ပန္းမ်ား၏ဦးေခါင္းကို အဲေမာင္းလွံျဖင့္ နကန္ျဖင့္ႏြားကိုတို႕သလို တို႔ကာထိုးကာ လိုရာေမာင္းသည္။ ၎တို႕ကို အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ အိမ္ေပါက္ဝသို႔ ေမာင္းကာ ထို၌ ေငြထုတ္ယူသည္။
"အလြန္တရာထူးျခားရြံရွာဖြယ္ ျမင္ကြင္းပင္! ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ယင္းပံုစံ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား၊ လုယက္ရမ္းကားမႈမ်ား ျဖစ္ပြားေနသည္။ ညဖက္၌လည္း မုဒိမ္းက်င့္ခံရ၍ စီစီဖားဖားေအာ္ဟစ္ၾကေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏အသံမ်ားမွာ နားကန္းလုမတတ္။ ျဖတ္ၿပီးေသာ ေခါင္းျပတ္မ်ားကို စုပံုထားသည္။ ေသြးသံရဲရဲ ေခါင္းျပတ္ႀကိဳးတြဲသီမ်ားကို ေခါင္း၌ရြက္ထားရေသာ သံု႕ပန္းမ်ားကို ေလးဖက္ကုန္းေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႕ဦးေခါင္းကိုလည္း ျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္မ်ားမွာ အာ့ဂရာၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္ရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္သာမက က်န္အိႏၵိယႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားတြင္လည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေပသည္။"
ဘာေၾကာင့္ သတိရသင့္သလဲ?
"ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္သတိရေအာက္ေမ့ေန႔ Holocaust Memorial Day (HMD) ဟူသည္ ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ ႏွင့္ အျခားေသာ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ရသူမ်ားကို ေအာက္ေမ့သတိရေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေန႔တစ္ခုျဖစ္သည္။
ကမ႓ာ့သမိုင္းတြင္ အႀကီးဆံုးေသာ ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ကို သမိုင္းမွ ဖံုးဖ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားခဲ့ၾကသည္။
ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ HOLOCAUST ဟူသည့္ စကားလံုးကိုၾကားသည္ႏွင့္ စာေရးသူတို႔ ေျပးျမင္မိလိုက္ၾကသည္က နာဇီမ်ားက ဂ်ဴးမ်ားကိုသတ္ခဲ့သည့္ ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ကိုသာျဖစ္သည္။ ယေန႔အခါတြင္ေတာ့ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္၊ ရုပ္သံအစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ စာေရးသူတို႔ကိုယ္တိုင္က အဝဲရ္နတ္စ္ awareness တိုးျမင့္လာသည္မ်ားေၾကာင့္ မူရင္းေနအေမရိကန္တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္ေသာ ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္မ်ား၊ ေအာ္တိုမန္အင္ပါယာအတြင္းေန အာေမးနီးယန္းမ်ားအေပၚက်ဴးလြန္ေသာ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္ အႏၲလတစ္ ကြ်န္ကုန္ကူးမႈအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ရေသာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ အာဖရိကတိုက္သားမ်ားအေၾကာင္း သိလာၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ကမ႓ာႀကီးသည္ အိႏၵိယ၌ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀၀ ကာလအတြင္း ဟိႏၵဴသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ရသည့္ ေဟာ္ဟိုေကာ့စ္ထ္ကိုမူ မသိမျမင္ေယာင္ျပဳ လစ္လ်ဴရႈေနသည့္သေဘာရွိသည္။
ေအဒီ ၁၀၀၀ မွ ၁၅၂၅ အတြင္း ဟိႏၵဴလူဦးေရသည္ သန္း ၈၀ တိုင္ ယုတ္ေလ်ာ့သြားခဲ့ၿပီး ယင္းမွာ ကမ႓ာ့သမိုင္းတြင္ အမ်ားဆံုးေသာ လူမ်ိဳးတုန္းအသတ္ခံရမႈျဖစ္ေၾကာင္း အိႏၵိယသမိုင္းပညာရွင္ ပါေမာကၡ ေက အက္စ္ လား Professor K.S. Lal မွ ခန္႕မွန္းခဲ့သည္။ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဟိႏၵဴမ်ားအား သတ္ျဖတ္မႈသည္ အိႏၵိယကို အာရပ္၊ အာဖဂန္၊ တာ့ခ္မ်ားႏွင့္ မဂိုလ္မ်ား အုပ္စိုးခဲ့သည့္အခ်ိန္မ်ားအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ယေန႔ကမ႓ာႀကီးသည္ တာလီဘန္ႏွင့္ အယ္လ္ကိုင္ဒါကဲ့သို႕ေသာ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕မ်ား၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈအႏၲရာယ္ကိုခံေနရသည္။ ၎တို႕၏ ဝါဒေရးရာမွာ အိႏၵိယ၌ ကမ႓ာ့အႀကီးဆံုးေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသူမ်ား၏ ဝါဒခံယူခ်က္ႏွင့္ ခြ်တ္စြပ္တူေနသည္ကို ထိတ္လန္႕စဖြယ္ ေတြ႕ရွိရသည္။ ထို႕အျပင္ ယင္းအၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕မ်ားသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္း ယခင္ေဟာ္လိုေကာ့စ္ထ္ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာေနရာေဒသမ်ားတြင္ပင္ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ေနၾကျပန္သည္။ သမိုင္းတစ္ပတ္လည္တတ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ယင္းသို႔တစ္ပတ္လည္ဖို႔ရန္မွာလည္း လြန္စြာမွပင္ ျဖစ္ခဲလွပါမည္။ သို႕ေသာ္ ယင္းသို႔ေသာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲလွေသာ အေျခအေနကိုပင္ မျဖစ္ေစျခင္းငွာ အတိတ္မွေသြးေရာင္လႊမ္းျဖစ္ရပ္မ်ားကို သိရွိၿပီး သင္ခန္းစာယူႏိုင္ၾကပါေစဟု စာေရးသူမွ ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
#ကုိသန္​႔ဇင္​ထြဋ္​
(STA)
http://www.terrorscoop.com/islamic-india-biggest-holocaust…/