ေက်ာက္စာ သက္ေသ (၂)

Written by ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)    Friday, 28 December 2012 23:54

                                                              ေဝသာလီ ေက်ာက္စာ
ရာဇ၀င္ကို အေျခခံၿပီး " ျမန္မာအစ တေကာင္းက " လို႔ စကားပံုျဖစ္လာတယ္။ တေကာင္းရာဇ၀င္က အားလံုးသိၿပီးတဲ့အတိုင္း သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးနဲ႔စခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီ သာကီ၀င္မ်ိဳးတူစုအတြင္း မေက်မနပ္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြား၍ ဇာတိေျမ အိႏၵိယကို စြန္႔ခြာၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ တေကာင္းကိုထြက္ခြာလာကာ တိုင္းျပည္တည္ေထာင္တယ္။ အဲဒီ မင္းမွာ အေမြခံသားႏွစ္ေယာက္ နန္းလုၾကတယ္။ အငယ္က အထက္အညာကို အႏိုင္ရၿပီး အႀကီးက ဓည၀တီ(ရခိုင္)ေရာက္သြားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
ဒီရာဇ၀င္ကို အေျခခံၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြက ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြကို ကုလားေတြျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ ခိုင္မာတဲ့ အေထာက္အထားေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ သမိုင္းေတြကို အေျခခံမေျပာဘဲ အေထာက္အထားမရွိဘဲ ေရးထားတဲ့ သမိုင္းေတြကို အေျခခံၿပီးေျပာျခင္းဟာ ရိုးသားမႈမရွိျခင္းကို ျပေနသလို တစ္ဖက္မွာလည္း တကယ္တမ္းသမိုင္းကို နားလည္ထားတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ရယ္စရာတစ္ခုျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ေျပာခ်င္တာကမွန္းဆၿပီး အေထာက္အထားမဲ့ ေျပာေနၾက ေရးေနၾကတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြရဲ႕ လုပ္ႀကံသမိုင္းေတြဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အမ်က္ေဒါသကိုသာ ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္တယ္။ ေခတ္သစ္မွာ အေထာက္အထားမဲ့တဲ့ သမိုင္းေတြကို အေထာက္အထားရွိတဲ့ သမိုင္းေတြက ေခ်ဖ်က္ပစ္သလို အေထာက္အထားနည္းတဲ့ သမိုင္းေတြကိုလည္း ခိုင္မာတဲ့အေထာက္အထားရွိတဲ့ သမိုင္းေတြက ေခ်ဖ်က္ပစ္တတ္ပါတယ္။

ေဝသာလီ ေက်ာက္စာ

ဆက္ရရင္ အစဥ္အလာအရ ေျပာေနတဲ့ ျမန္မာအစတေကာင္းက သမိုင္းဟာမွားယြင္းေၾကာင္း သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက သူ႔ရဲ႕ " အေစာဆံုးအကၡရာတင္ တိုင္းရင္းျမန္မာ မွတ္တမ္းမ်ား" စာအုပ္မွာ ဆရာက " ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္က ေရွးေဟာင္း သုေတသနက တူးေဖာ္လိုက္လို႕ အရင္က အမ်ားႀကီးႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕ဟာ မမွန္တာေတြ႔လို႔ စြန္႔ရတဲ့အျဖစ္ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဥပမာ - တေကာင္းဟာ ဘုရားမပြင့္မီ ကာလၾကာျမင့္စြာကပဲ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေျပာေနခဲ့ရာက အခုတူးေဖာ္ၾကည့္တဲ့အခါ ခရစ္(၁၁)ရာစု ႏွစ္ထက္ ေစာတဲ့ပစၥည္း ဘာတစ္ခုမွ် ထြက္မလာပါ။ ၿဂ့ီေကၺၾတဟာ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီး ႏွစ္တစ္ရာ (အရင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀)မွာ တည္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ တူးေဖာ္ေရးက (အရင္ႏွစ္ ၂၀၀၀ ထက္) မပိုဘူးလို႔ ျပေနၿပီ။ " လို႔ ခိုင္မာတဲ့ သမိုင္းအေထာက္အထားေတြနဲ႔ ေခ်ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ခိုင္မာတဲ့ သမိုင္း အေထာက္အထားေတြအရ ျမန္မာအစတေကာင္းကဆိုတဲ့ အစဥ္အလာသမိုင္းကိုေရာ သာကီမ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာကိုလည္း ေဒါက္တာသန္းထြန္းကပယ္ခဲ့တယ္။ ကုလားေတြနဲ႔ အမ်ိဳးမေတာ္ခ်င္တာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆရာ့စာအုပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မွာထားခဲ့တယ္။ ဆိုေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြရဲ႕ အေထာက္အထားမရွိဘဲ မွန္းဆေျပာေနတဲ့ သမိုင္းတုေတြဟာလည္း ေခ်ဖ်က္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
ပ်ဴက ပ်ဴစာ မတီထြင္ခင္ ရခိုင္ကရခိုင္စာ မတီထြင္ခင္ မြန္ကမြန္စာ မတီထြင္ခင္ ျမန္မာကျမန္မာစာ မတီထြင္ခင္ အိႏၵိအကၡရာေတြကို သံုးခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအကၡရာေတြနဲ႔ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္။ အႏၵိယယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းမိုးျခင္းက အဲဒီေခတ္က သိပ္အျပန္႔က်ယ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္လို႔ ေဒါက္တာသန္းထြန္းစာကို ကိုးကားခ်င္တယ္။ ဆရာက " ခရစ္တစ္ဆယ့္ႏွစ္ရာစု ဦးအထိ ေတြ႔ရေသာ ေခတ္ေဟာင္း မြန္ေက်ာက္စာဟူ၍ (၆၀)ရွိသည္မွ (၄၇)ခုကို ပုဂံ၌ ေတြ႔ရ၏။ သို႔ေသာ္ ေခတ္လယ္မြန္ေက်ာက္စာပိုင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အစုစု (၅၉)ခုတြင္ ပုဂံ၌ တခုသာ ေတြ႔ရပါေတာ့သည္။ ယင္းအခ်က္တစ္ခ်က္မွ်ပင္လ်ွင္ ယဥ္ေက်းမွဳၾသဇာ၏ အတက္အသက္သမိုင္းကို အကဲျဖတ္ႏိုင္ေလာက္စရာရွိပါသည္။ " လို႔ ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ အဓိက ေျပာခ်င္တာက လက္ရွိရွာေဖြေတြ႔ရွိသေလာက္ ေခတ္ေဟာင္းမြန္ေက်ာက္စာ ေျခာက္ဆယ္မွာ ေလးဆယ့္ခုႏွစ္ခက ပုဂံမွာရွိေနေပမယ့္ ပုဂံဟာ မြန္တိုင္းျပည္မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာေတြရဲ႕ တိုင္းႏိုင္ငံသာျဖစ္တယ္။ ထို႔အတူ သိဃၤသူသမီးေက်ာက္စာမွာ " အခ်င္ခ်င္ အမ်က္အဤ တစိယ္ မဟိယ္ " ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ "တစိ"နဲ႔ "မဟိ" ဆိုတာ ရခိုင္ေတြ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ သံုးေနတဲ့ ေန႔စဥ္သံုးေ၀ါဟာရျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ပုဂံေက်ာက္စာမွာ ရခိုင္ေ၀ါဟာရေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ ပုဂံေက်ာက္စာေတြမွာ ရခိုင္ေ၀ါဟာရေတြ႔တိုင္း ပုဂံဟာ ရခိုင္တိုင္းျပည္ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာေတြရဲ႕တိုင္းျပည္သာျဖစ္တယ္။
ဘုရင့္နာမည္ ၿမိဳ႕နာမည္ တိုင္းျပည္နာမည္ေတြကို (ေဒါက္တာသန္းထြန္းေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္ ) ကုလားလိုဘဲေပးတယ္။ ပုဂံကလည္း အရိမဒၵနပုရ ျဖစ္သလို မြန္ကလည္း သူ႔တိုင္းျပည္ကို သု၀ဏၰဘူမိလို႔ေပးတယ္။ ပ်ဴကလည္း သေရေခတၱရာလို႔ေပးတယ္။ ရခိုင္ကလည္း ဓည၀တီ၊ ေ၀သာလီ စသည္ျဖင့္ ေပးတယ္။ ဘုရင္နာမည္ေတြလည္း ဒီအတိုင္းဘဲ။ ဥပမာ အနိရုဒၶက ပုဂံျပည့္ရွင္ဘုရင္ တစ္ပါးျဖစ္တယ္။ ဒီဘုရင္နာမည္က ကုလားနာမည္ျဖစ္တိုင္း ကုလားျဖစ္တယ္လို႔ေျပာဖို႔ခက္တယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ကုလားပုဆိုးမ၀တ္ခင္က ေဘာင္းဘီ၀တ္တယ္။ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ကို ဆင္းလာၿပီးမွ ရာသီဥတုအေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔အတူ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈ ၾသဇာ လႊမ္းမိုးမွဳေတြေၾကာင့္ ပုဆိုးကို ၀တ္လာတာျဖစ္တယ္။ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြ၊ အိႏၵိယအကၡရာသံုးစြဲမႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈကအစ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈမ်ား လႊမ္းမိုးခံခဲ့ရတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈေတြကိုလည္း ယူငယ္သံုးစြဲခဲ့တာ ေတြလည္းရွိတယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက မဆင္းလာခင္ တ႐ုတ္အေနာက္ေျမာက္နဲ႔ တိဗက္အေရွ႕ေျမာက္မွာရွိတဲ့ ကန္စုနယ္ ေထာင္ျမစ္၀ွန္းမွာ ေနခဲ့တဲ့ တိဗက္ျမန္မာႏြယ္၀င္ အုပ္စုေတြျဖစ္တယ္။ တိဗက္ ျမန္မာအုပ္စုေတြထဲမွာ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒီအထဲက လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာရွိတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုအနည္းငယ္ကို ေျပာရရင္ ကုကိခ်င္း၊ သက္၊ ဓႏု၊ အင္းသား၊ ထား၀ယ္၊ ရခိုင္၊ ျမန္မာေတြျဖစ္တယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ေထာက္ျပတယ္။ ဓႏု၊ အင္းသား၊ထား၀ယ္၊ ရခိုင္စကားမ်ားဟာ ျမန္မာစကားနဲ႔ အလြန္နီးစပ္တယ္။ ရခိုင္စကားဟာ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီစကားနဲ႔ မိုးနဲ႔ေျမလို ကြာျခားပါတယ္။
ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ရခိုင္ေတြဟာ ျမန္မာေတြထက္ေစာၿပီး လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ေစာၿပီး၀င္လာသူေတြျဖစ္ၿပီး နီေပါဘက္မွ စစ္တေကာင္းကိုျဖတ္၍ ၀င္လာဖြယ္ရွိတယ္လို႔ခန္႔မွန္းၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြေျပာသလို ရခိုင္ေတြဟာ အသားမဲတာနဲ႔ ကုလားစပ္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ စြပ္စြဲခ်က္ေတြဟာ မီးေလာင္ရာကို ဓါတ္ဆီေလာင္းထဲ့ သလိုျဖစ္လိမ့္မယ္။ အညာသားေတြနဲ႔ ရခိုင္ရုပ္ေတြတူသလို ကုလားရုပ္ေတြနဲ႔ ဘာမွတူႏိုင္စရာမရွိတဲ့ အလြယ္တကူၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ရခိုင္အခ်ိဳ႕ကို ျပခ်င္တယ္။ ဥပမာ မင္းသားေနတိုး၊ မင္းသားႀကီး ဦးေအာင္လြင္၊ အဆိုေတာ္ ရတနာမိုင္၊ စာေရးဆရာေဖျမင့္ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ သိသာတယ္။ ေျပာခ်င္တာက သမိုင္းကို အေထာက္အထားရွိစြာနဲ႔ ခ်ျပျခင္းက ျပႆနာမျဖစ္ေပမယ့္ အေထာက္အထားမယ့္ လိမ္ညာတဲ့ သမိုင္းတုေတြဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဒါသကို ဆြေပးသလို ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္လိုတယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ျပဳမူက်င့္ႀကံဖို႔လိုအပ္တယ္။ ကုလား သတင္းဌာနျဖစ္တဲ့ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရားက ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြကို လူမ်ိဳးတုံုးသတ္ျဖတ္ေနပါတယ္လို႔ ေျပာဆိုခ်က္မ်ိဳးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးအတြက္ အေျဖမဟုတ္ဘဲ ျပႆနာကို ပိုမိုႀကီးထြားေအာင္လုပ္သလိုမ်ိဳး မလုပ္ဖို႔အထူးလိုအပ္တယ္။ ဒီေလာက္ ေဖာင္းပြေနတဲ့ ဘဂၤလီလူဦးေရကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ျဖစ္ျဖစ္ ဘလီေတြ မႈိလိုေပါက္ေနတဲ့အခ်က္ကို ၾကည့္လို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရားက ေျပာဆိုခ်က္ေတြဟာ မွားယြင္းေၾကာင္းကို အလြယ္တကူ သိႏိုင္တယ္။ ေျပာခ်င္တာက လိမ္ညာတဲ့ သတင္းေတြ၊ သမိုင္းတုေတြဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေဒါသကိုဆြေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တယ္။ ရခိုင္ဘုရင္ေခတ္မွာ ဒီဘက္စကားနဲ႔ေျပာရင္ ဧည့္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္၊ ပုဂံေခတ္မွာ ဧည့္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး ျမန္မာ၊ မြန္၊ရွမ္း၊ ကရင္၊ ရခိုင္ေတြထက္ ဒီေျမမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြ အရင္ရွိေနတယ္။ သို႔မဟုတ္ မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခိုင္ေတြရဲ႕ ဘုရင္နာမည္ေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြ၊ ေက်ာက္စာေတြဟာ ကုလားလိုေရးထားတာေၾကာင့္ ကုလားတိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာရင္ အရွက္မဲ့တဲ့ သိကၡာမဲ့တဲ့ ေျပာဆိုခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။ ရခိုင္ဘုရင္ေခတ္မွာ မြတ္ဆလင္ေတြ ေလးသည္ေတာ္အျဖစ္ အမႈထမ္းဖူးသလို ဂ်ပန္အမႈထမ္း ေတြေတာင္ရွိတယ္လို႔ ဂ်ပန္မွတ္တမ္းေတြမွာရွိတယ္။ ပုဂံေခတ္မွာေတာ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက သူ႔ရဲ႕ "အေစာဆံုး အကၡရာတင္ တိုင္းရင္းျမန္မာမွတ္တမ္းမ်ား " မွာ ဆရာက " ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာ၌ ေဟဗို၀္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိဘူးေသာ ယွဥ္ပို၀္ကဲ့သို႔ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚရွိ ဆိပ္ကမ္းမွတစ္ဆင့္ ကုလားကၽြန္အေျမာက္အမ်ားေခၚယူေၾကာင္းသိရ၏ " လို႔ေက်ာက္စာ အေထာက္အထားနဲ႔ ေျပာတယ္။ ဒီစကားအရ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။
ေခတ္ဦး ျမန္မာေက်ာက္စာေတြျဖစ္တဲ့ ပ်ဴ၊ ရခိုင္၊ မြန္၊ ျမန္မာေက်ာက္စာေတြဟာ သကၠတဘာသာနဲ႔ ေရးထိုးသလို အႏၵိယယဥ္ေက်းမႈေတြဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအ၀င္ အျခားတိုင္းျပည္မ်ားကိုလည္း စာေပနဲ႔အတူျပန္ႏွံ႔ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီလို ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ ကေမၺာဒီးယားစတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဟာ ကုလားေတြရဲ႕ တိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္။ ဒီလူေတြဟာ ကုလားစပ္ေတြလို႔ ေျပာေနျခင္းေတြဟာ လုပ္ႀကံတဲ့သမိုင္းတုေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သမိုင္းပညာရွင္ေတြရဲ႕ သုေတသနျပဳခ်က္ေတြနဲ႔ ေခ်ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဂလိုဘယ္ယဥ္ေက်းမႈအရ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာလည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေတာေတာင္ေတြထဲထိ႐ိုက္ခတ္ခဲ့သလို တခ်ိန္က အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈဟာလည္း အာရွကို တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔အၿပိဳင္ ၾသဇာသက္ေရာက္ခဲ့တာကို ၀န္ခံရမယ္။ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းရဲ႕ "ပ်ဴေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲ " စာအုပ္မွာ " တ႐ုတ္မွတ္တမ္းမ်ားအရ ယင္းသို႔ ေျပာင္းလဲရျခင္းကား ကုလားတို႔ ေပါက္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္ဟု ယူရန္ရွိ၏။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၌ သံုးရာစုႏွစ္ဦးတြင္ ဟန္မင္းဆက္က်ဆံုးသည္။ ယင္းသည့္အခါမွစ၍ ယေန႔ (ယခုေဆာင္းပါးေရးေသာ ၁၉၃၆)တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ကုလားဓေလ့ ၾသဇာအလႊမ္းမိုးဆံုး ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ထုထည္ႀကီးမားလွေသာ ကုလားဓေလ့ကို ႀကိဳက္သလို ယူငင္သံုးစြဲေပေတာ့ဟု စုပံု၍ ေပးအပ္လာစအခါက ႏွစ္သက္စြာယူငင္ သံုးစြဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တိုင္းရင္းသားတို႔၌ ဓါတ္ခံမရင့္ သန္ေသးသျဖင့္ ကုလားအမူအက်င့္ကို အငွားယူ၍ သံုးစြဲေနရမွန္း ယခုထက္ျမင္သာေပမည္။ အေျခခံအားျဖင့္ အကၡရာႏွင့္စာေရးနည္း၊ စာဖြဲ႔ရန္အေၾကာင္းအရာ၊ အႏုပညာ၊ အေတြးအေခၚႏွင့္ သာသနာယံုၾကည္မႈမွစ၍ ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္မ်ားစြာကိုပင္ ကုလားႏိုင္ငံမွ ယူငင္သံုးစြဲလာၾကသည္။ ကုလားတို႔၏ ေက်းွဇူးႀကီးသည္ကို ထိုက္သေလာက္ ၀န္ခံရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အကဲအပိုျဖစ္ေအာင္ မခ်ဲ႕ထြင္သင့္ေခ်။ " ဟု ဆရာက တပ္လွန္႔ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာက ကုလားစာေတြနဲ႔ ေရးထားတယ္ဆိုတဲ့ ေရွးေခတ္ ရခိုင္ေက်ာက္စာေတြဟာ ေယဓမၼာေဟတုပဘာ၀ါ စတဲ့ေက်ာက္စာေတြဟာ ဗုဒၶရဲ့ဓမၼေတြသာျဖစ္တယ္။ ထို႔အတူ ပ်ဴ၊ ရခိုင္၊ မြန္၊ ျမန္မာစတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာကို မကိုးကြယ္မွီက ေရွးဦးလူသားေတြလို နတ္၊ နဂါး၊ ျဗဟၼဏ၀ါဒ စသည့္တို႔ကို ကိုးကြယ္ေနၾကမွာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုကိုးကြယ္ခဲ့တိုင္း ဒီလူမ်ိဳးေတြဟာ ဟိႏၵဴကုလားေတြျဖစ္တယ္လို႔ေျပာရင္ အရွက္သိကၡာမရွိတဲ့ ေျပာဆိုခ်က္ေတြဘဲ ျဖစ္မယ္လို႔ေျပာခ်င္တယ္။ ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဆက္ၿပီး ေလ့လာလိုသူေတြအတြက္ က်မ္းညြန္းကို ခုႏွစ္အုပ္ေလာက္ဘဲ ေဖာ္ျပပါမယ္ အမွန္က အုပ္သံုးဆယ္ခန္႔ ရွိပါတယ္။ ပံုႏွိပ္တိုက္ ခုႏွစ္ေတြကလည္း သမိုင္းသုေတသနဌာန ပံုစံမ်ိဳးမေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။
၁။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း - ေခတ္ေဟာင္းျမန္မာရာဇ၀င္
၂။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း - အေစာဆံုးအကၡရာတင္ တိုင္းရင္းျမန္မာမွတ္တမ္းမ်ား
၃။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း - ပ်ဴေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲ
၄။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း - အသစ္ျမင္ ျမန္မာသမိုင္း
၅။ ေဖေမာင္တင္ - ဘာသာေလာကက်မ္း
၆။ သာျမတ္ - မြန္ ျမန္မာအကၡရာသမိုင္း
၇။ ဂၽြန္စတန္(အီးအိပ္ခ်္) - ရခိုင္သကၠတေက်ာက္စာအခ်ိဳ႕ အေရွ႕တိုင္းႏွင့္ အာဖရိကပညာေက်ာင္းစာေစာင္၊ အတြဲ ၁၁၊ အပိုင္း ၂

ref;/ http://www.arakantimes.net/burmese/index.php/2012-04-06-09-44-45/724-2012-12-28-17-01-47