ေရွးဘုရင္မင္းမ်ားသည္ ႀကီးစြာေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည့္အခါတြင္လည္းေကာင္း၊ သိသင္႔သိထုိက္ ေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ေနွာင္းလူတုိ႔သိရွိေစရန္ ရြယ္ရည္ခ်က္ျဖင္႔ ၾကာရွည္ခံေသာ ေက်ာက္တုံး၊ ေက်ာက္ခ်ပ္မ်ား ၌ လည္းေကာင္း၊ ေရႊျပား၊ ေငြျပား၊ ေၾကးျပား၊ ပုရပုိဒ္၊ ေပခ်ပ္မ်ားတြင္ကမၺည္းေရးထုိးကာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ၾကသည္။ ယင္းသုိ႔ မွတ္ တမ္းတင္ ခ႔ဲသည့္ အထဲတြင္ ေ၀သာလီေခတ္ ေက်ာက္ခ်ပ္ႀကီး(၂)ခ်ပ္လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ယင္းတုိ႔မွာ
၁။ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ သွ်စ္ေသာင္းဘုရား ၊ အာနႏၵစျႏၵမင္း ေက်ာက္စာတုိင္ တည္ရွိရာ ေက်ာက္စာရုံအတြင္း လဲေလ်ာင္းခ်ထားေသာၾကာ ပြင္႔ႏွင္႔ ခရုသင္းအရုပ္ပါ ေက်ာက္ျပားခ်ပ္ႀကီး၊
၂။ ရေသ႔ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ယခု မယူရွင္မနတ္ကြန္း၌ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ခရုသင္းအရုပ္ ႏွင္႔ ၾကာပြင္႔ပုံပါ ေက်ာက္ခ်ပ္ႀကီးတုိ႔ ျဖစ္သည္။
*
ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရွိ သွ်စ္ေသာင္းဘုရားရွိ အျပားလုိက္ခ်ထားေသာ ေက်ာက္ ခ်ပ္ႀကီး၌ ၾကာပြင္႔ႀကီးတစ္ပြင္႔ေရးဆြဲပါရွိ သည္။ ထုိၾကာ ပြင္႔၏ေအာက္ တြင္ ခရုသင္းအရုပ္တစ္ခုပါရွိသည္။ ထုိခရုသင္းရုပ္ပုံတြင္ အေတာင္ပံမ်ား တပ္ထားေသာ ပုံစံျပဳ၍ အလွဆင္ ေရးဆြဲထားကုိေတြ႔ရသည္။
ေက်ာက္ခ်ပ္ႀကီး (၂)ခ်ပ္အနက္ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရွိ ေက်ာက္ခ်ပ္ပါ ၾကာပြင္႔ႏွင္႔ ၾကာပြင္႔ေအာက္ရွိ ခရုသင္းအရုပ္ကုိ ေက်ာက္စာ၀န္ေဟာင္း ေဖာ္ခ်မ္မာ၏ အဆုိအရ ၊ ၾကာပြင္႔ႏွင္႔ ခရုသင္းပုံ၏ အဓိပၸါယ္ကုိ ဖြင္႔ဆုိ ရာမွာ ျဗာဟၼဏအယူ၀ါဒကုိ ကုိယ္ စားျပဳေသာ ခရုသင္းမွ ဗုဒၶ၀ါဒကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာၾကာပြင္႔ တစ္ပြင္႔ ထြက္လာၿပီး ဓမၼစၾကာ တရား ေတာ္ျဖစ္ ေပၚလာသည္ကုိ ေပၚ လြင္ေအာင္ေရးထြင္းထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆရာႀကီးဦးစံသာေအာင္ ေရးသားေသာ အာနႏၵစျႏၵ ရွစ္ရာစု ရခုိင္ေ၀သာလီ မင္းစာအုပ္ ၊ စာမ်က္ႏွာ (၉) တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ဤကား ေက်ာက္စာ၀န္ေဟာင္း ေဖာ္ခ်မ္မာ၏ ယူဆခ်က္ျဖစ္သည္။
ေက်ာက္စာ၀န္ေဟာင္း ေဖာ္ခ်မ္မာ၏ ယူဆခ်က္သည္ ေရွးေခတ္ ေ၀သာလီျပည္တြင္ အစကနဦး ရွိၾကကုန္ေသာ မင္း ႏွင္႔ ျပည္သူမ်ား သည္ ျဗာဟၼဏအယူ၀ါဒရွိေသာ မင္းႏွင္႔ ျပည္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွ ဗုဒၶအယူ ၀ါဒသုိ႔ ကူးေျပာင္းလာၾက သူမ်ားျဖစ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳလုိက္သည့္ သေဘာသက္ေရာက္သြားသည္။
**
ထုိသုိ႔ အလားတူ ရခုိင္ျပည္နယ္ ရေသ႔ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ မယူရွင္မ နတ္ကြန္းတြင္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ေက်ာက္ ခ်ပ္ ႀကီး ၌လည္း ေျမာက္ဦး သွ်စ္ေသာင္းဘုရားရွိ အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာရုံရွိ ၾကာပြင္႔ပုံႏွင္႔ ခရုသင္း ပုံ ကဲ႔သုိ႔ အရုပ္မ်ား ေရးထုိးပါ ရွိ သည္ ကုိ ေတြ႔ရသည္။
***
ေက်ာက္ခ်ပ္ႀကီးမ်ားပါ ၾကာပြင္႔ႏွင္႔ ခရုသင္းအရုပ္သည္ ေက်ာက္စာ၀န္ေ ဟာင္း ေဖာ္ခ်မ္မာ၏ ယူဆခဲ့သည့္ အတုိင္း ေရွးေခတ္ ရခိုင္ေ၀သာလီမွ မင္းႏွင္႔ျပည္သူမ်ားသည္ ကနဦး ျဗာဟၼဏ အယူ၀ါဒကုိ လက္ခံသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွ ဗုဒၶအယူ၀ါဒ သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာျခင္းျဖစ္ သည္ဟု မယူဆေပ။
ၾကာပြင္႔ႀကီး၏ေအာက္၌ ခရုသင္းအရုပ္ေရးပါသည္ကုိ ဟိႏၵဴျဗာဟၼဏအယူ၀ါဒကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္ဟု ဆုိသည္မွာ ခုိင္လုံေသာ သက္ေသျပခ်က္ကား မဟုတ္ေခ်။ ယင္းသုိ႔သာ ယူဆၾကမည္ဆုိလွ်င္ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း လက္ညိဳးထုိး မလြဲ ေအာင္ ဘာသာျခားတုိ႔၏ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အေဆာက္အဦ မ်ားရွိေနၾကသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အမ်ား စုသည္ ထုိဘာသာ၀င္ မ်ား မဟုတ္ၾကဘဲ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား သာျဖစ္ၾကေၾကာင္းက သက္ေသပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းသုိ႔ရွိေနျခင္း သည္ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင္႔ရွိေၾကာင္း ျပယုဂ္တစ္ခု ပင္ျဖစ္သည္။
****
ထုိ႔အတူ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံ တြင္ သုံးစြဲေနေသာ၊ သုံးစြဲခဲ႔ေသာ ေငြ ေၾကးမ်ားတြင္လည္း ျခေသၤ႔ရုပ္၊ ဆင္ရုပ္၊ႏြားရုပ္၊ တုိးနယားရုပ္၊ ေဒါင္းရုပ္ တုိ႔ပါရွိ ေနျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ မင္းႏွင္႔ျပည္သူတုိ႔ ကုိးကြယ္ေသာ ဘာသာေရးကုိ ကုိယ္စားျပဳခပ္ႏွိပ္ထားျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသ ပင္ျဖစ္သည္။
ေက်ာက္ခ်ပ္ႀကီးပါ ၾကာပြင္႔သည္ ရခိုင္ေ၀သာလီ၌ စုိးစံအုပ္ခ်ဳ ပ္ေ သာမင္းႏွင္႔ ျပည္သူမ်ားသည္ဗုဒၶ၏ အယူ၀ါဒ ကုိ လက္ခံ က်င္႔သုံးေသာ အမွတ္လကၡဏာျဖစ္ေၾကာင္း ေနွာင္းလူတုိ႔သိၾကေစရန္ ေရးထုိးထားျခင္း သာျဖစ္ၿပီး ၊ ၾကာ ပြင္႔ႀကီး ၏ေအာက္ တြင္ရွိ ေသာ ခရုသင္းအရုပ္သည္ ေ၀သာလီျပည္ကုိ အုပ္စုိးစံေသာ မင္းတုိ႔သည္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမ၊ ဗုဒၶအယူ၀ါဒ ကုိ လက္ခံက်င္႔သူၾကသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မင္း၏အမွတ္လကၡဏာ(၀ါ) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတုိင္းျပည္တစ္ခု၏ ပုံရိပ္ျဖစ္ေသာ ခရုသင္းဒဂၤါးပါ ခရုသင္း အရုပ္ ကုိ ၾကာပြင္႔၏ေအာက္တြင္ ကပ္၍ ေရးထြင္းေဖာ္ညႊန္း ထားျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ ျပဳလုိသည္။ တစ္နည္း ( ေအဒီ ၂-၃ ရာစု) ေ၀သာလီျပည္ မင္းႏွင္႔ျပည္သူတုိ႔သည္ ဗုဒၶကုိကုိယ္စားျပဳေသာ ၾကာပြင္႔၏ ေအာက္တြင္ မင္းမ်ားကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ဒဂၤါးပါ ခရုသင္းရွိေၾကာင္း၏ ျပယုဂ္ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္း ရခိုင္ေ၀သာလီမင္းႏွင္႔ ျပည္သူမ်ားသည္ ဗုဒၶတရား၏ အဆုံးအမေအာက္တြင္ ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းထားျခင္း သာျဖစ္ေပသည္ ။
ေက်ာက္ခ်ပ္မ်ားရွိ ခရုသင္းပုံတုိ႔တြင္ ေတာင္ပံတပ္ထားသည္မွာ ေ၀သာလီမင္း မ်ား သည္ ဘုန္းတန္ခုိးႀကီးမားေၾကာင္း လကၡဏာကုိ ျပလုိဟန္ျဖစ္သည္။
*****
အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာ ပါ ပထမင္းဆက္မွ မင္းမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေထာက္ခံ ေနေသာ သက္ေသမ်ားက အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာ ဂါထာ(၁၀)ပါ စေျႏၵာဒယမင္း နန္းစံ(၂၇) ႏွစ္ကုိ “သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္စင္ ဟု သမုတ္ထုိက္ေသာ” ဟူသည့္အသုံးအႏႈန္း၊ ဂါထာ(၁၁)ပါ နန္းစံ(၅)ႏွစ္ ေရးထုိးပါရွိေသာ အဏၰေ၀တမင္းသည္ “အထူး ထူးအျပားျပား မ်ားစြာေသာ အလွဴဒါနကုိ ျပဳလုပ္ၿပီး၊ ေသသည္ေနာက္၌ နတ္ရြာစံသည္”ဟူေသာ အသုံးအႏႈန္း၊ အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာ ဂါထာ (၁၃)ပါ၊ နန္းစံ(၂၃) ႏွစ္ရွိေသာ ရိ ံဘ်ေပၸါမင္းသည္ “အလွဴဒါနေျမာက္ မ်ား စြာကုိ ျပဳလုပ္ သည္”ဟူေသာစကားလုံး၊ ဂါထာ(၁၄)ပါ နန္းစံ(၇) ႏွစ္ စုိးစံ ခဲ႔ေသာ ကုေ၀ရာမိေဒ၀ီဘုရင္မသည္ “ဒါန သီလႏွင္႔သာ ေမြ႔ေလ်ာ္သည္” ဟူေသာ စကားရပ္၊ ဂါထာ(၁၇)ပါ၊ နန္းစံ (၂) ႏွစ္ရွိေသာ လကႌမင္း၏ ေသျခင္းကုိ “နတ္ရြာစံသည္” ဟူေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ စကားရပ္ အသုံးအႏႈန္းမ်ားစြာ က ခုိင္လုံေသာ သက္ေသမ်ားျဖစ္သည္။
ယေန႔စာေပက်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေရးသားသုံးႏႈန္းေနၾကေသာ "နတ္ရြာစံသည္"ဟူေသာ စကားရပ္အစသည္ ေက်ာက္စာအေထာက္အထားအားျဖင္႔ အာနႏၵစျႏၵမင္း စတင္သုံးစြဲခဲ႔ေသာ စကားရပ္ျဖျစ္ေၾ႕ာင္း ႏွင္႔ ၊ အာနႏၵစျႏၵမင္းေက်ာက္စာပါ ပထမမင္းဆက္မွ မင္းတုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သုံးသပ္တင္ျပလုိက္ ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ေမာင္ျဖဴ (ႀကြီတဲကၽြန္း)
11.1.2020
No comments:
Post a Comment