နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရးႏွင္႔ ဟသၤာစီမံခ်က္

နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရး

xxxxxxxxxxxxxx

ရခုိင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္သည္ တည္ေနရာအရ၄င္း၊သမုိင္းေၾကာင္းအရ ၄င္း၊ တစ္မူ ထူူၿခား သည္႔ ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ အေနာက္ဖက္အစြန္ ဆုံးၿမိဳ႕လည္းျဖစ္သလုိ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အေနာက္ဖက္တံခါးျမိဳ႕လည္းျဖစ္ေပသည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕သည္ ရခုိင္ျပည္နယ္တစ္ခုလုံးတြင္ အျခားၿမိဳ႕နယ္မ်ားထက္ လူဦးေရ ထူထပ္ျခင္း၊ ေခၚေတာကုလား အမ်ားဆုံးေနထုိင္ေသာၿမိဳ႕ျဖစ္ျခင္း၊ လူဦးေရေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေနေသာ ဘဂၤလားေဒခ်္႔ႏုိင္ငံႏွင္႔ နယ္စပ္ခ်င္း တစ္ဆက္စပ္တည္းရွိေနျခင္း၊ ခုိးခ်င္သည္႔သူမ်ားသည္ ၀င္ခ်င္သည္႔အခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္မေရြးခုိး၀င္ႏုိင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင္႔ တစ္မူထူးျခားေနျခင္းျဖစ္သည္။

လူဦးေရေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေနေသာ တစ္ဖက္ ဘဂၤလားေဒခ်္႔ႏုိင္ငံမွ ရခုိင္ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသုိ႔ ခုိး၀င္မႈမ်ာရွိေနသည္႔ကုိ ႏုိ္င္ငံေတာ္က သိရွိထားသည္႔အတြက္ ၿမိဳ႕နယ္၏လူဦးေရစာရင္းဇယားမ်ား မွန္မွန္ကန္ ကန္ရရွိေစရန္အတြက္ နယ္အေ၀းသုိ႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ေဒသခံျပည္သူမ်ားအား လူဦးေရစာရင္း ေကာက္ယူခ်ိန္တြင္ မိမိတုိ႔္အိမ္သုိ႔ လာေရာက္ေနထုိင္ၾကရန္ ရခုိင္ျပည္ နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီမွ 26.4. 78 ေန႔က ေၾကျငာခ်က္အမွတ္ ၁/၇၈ ကုိ၄င္း၊9.5.78 ေန႔တြင္ ေၾကျငာခ်က္အမွတ္ ၂/၇၈ ကုိ၄င္း၊ ထုတ္ျပန္ေပးခဲ႔သည္။ 

 ရခုိင္ျပည္နယ္ ေဒသပါတီဥကၠဌႏွင္႔ အေနာက္ပုိင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္  တုိင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ မင္းေခါင္ တုိ႔သည္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ေရးဆြဲခ်မွတ္ေသာ နဂါးမင္း စီမံခ်က္ေအာင္ျမင္ေစရန္ ေဒသ ခံျပည္သူ တုိ႔အား ႏုိ္င္ငံသားပီပီ မွန္မွန္ ကန္ကန္ အစစ္ေဆးခံၾကရန္ ဘဂၤလီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေမာ္လဗီဲမ်ား၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳဖမ်ားအား နဂါးမင္း စစ္ဆင္ေရး အေၾကာင္းကုိ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္  ရွင္းလင္းေျပာၾကား ခဲ႔သည္။ နဂါးမင္း စီမံခ်က္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ႔ရာ တြင္ စမ္းသပ္ၿမိဳ႕နယ္အျဖစ္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္လည္း ပါ၀င္ခဲ႔သည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္တြင္ နဂါးမင္းစီမံခ်က္ကုိ 1978 - ခု ေမလ(5)ရက္ေန႔မွ ဇြန္လ (5)ရက္ တစ္လ အတြင္း အၿပီးေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါသည္။

နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရးကာလတြင္ ဘဂၤလားေဒခ်္႔ႏုိ္င္ငံမွ ရခုိင္ျပည္ဖက္သုိ႔ ခုိး၀င္ေနၾကၿပီး အိမ္တည္ သားေမြး စီးပြားလုပ္ကာ ေနထုိင္ၾကေသာ ဘဂၤလီလူမ်ိဳး ေခၚေတာကုလားမ်ားသည္ အစစ္ေဆး မခံ၀ံ႔ဘဲ ထြက္ေျပးၾကရာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ေျမာက္ပုိင္းမွ ေက်းရြာ (၂၀)ေက်ာ္မွာ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံ ဘဂၤလားေဒခ်္႔သုိ႔ ရြာလုံးကၽြတ္ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။ ယင္းေက်းရြာမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါသည္။

၁။ အင္တူလာရြာ ၊            ၂။ တပ္ေခ်ာင္းရြာ ၊             ၃။ ကာလာေဒးဗက္ရြာ၊

၄။ ရဲေအာင္စံရေဖြရြာ ၊        ၅။ ေၾကာင္နေဖ ၊               ၆။  ေဘာက္ရွဴးေဖြးရာရြာ  ၊

၇။ လႈိင္သီ ရြာ၊                 ၈။ ခေမာင္းဆိပ္ရြာ ၊            ၉။ ငါးရန္႔ေခ်ာင္းရြာ ၊

၁၀။ သစ္တုန္းနာခြဆုံရြာ ၊    ၁၁။ နန္းရာကုိင္းရြာ ၊          ၁၂။ မီးတုိက္ရြာ ၊

၁၃။  ေတာင္ၿပိဳလက္၀ဲရြာ ၊   ၁၄။ ေတာင္ၿပိဳလက္ယာရြာ ၊ ၁၅။ ကြမ္းသီးပင္ရြာ ၊

၁၆။ သဲေခ်ာင္းရြာ ၊            ၁၇ ။ လိပ္ရရြာ ၊                 ၁၈။ ကၽြန္းေပါက္ဆင္အုိးရြာ ၊

၁၉။ ကၽြန္းေပါက္ျပဳစုရြာ ၊    ၂၀။ ဇီးပင္ေခ်ာင္းရြာ ၊           ၂၁။ ေက်ာက္္ေခ်ာင္းရြာ

 တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေပၚ ရပ္ကြက္(၅) ႏွင္႔ (၆) တုိ႔မွ ရ၅% ရာခုိင္နႈန္းေက်ာ္ ဘဂၤလီေခၚေတာကုလားမ်ား တစ္ဖက္ႏုိင္ငံသုိ႔ ထြက္ေျပးသြားၾကပါသည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုလုံး ထြက္ေျပးသူမ်ားထဲမွာ အစုိးရ၀န္ထမ္းလုပ္ေနေသာကုလား (၁၈) ဦး၊ ျမန္မာဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ အရန္ပါတီ၀င္ (၁၅၉) ဦး တင္းျပည္႔ပါတီ၀င္ (၆၃) ဦး အပါအ၀င္ ခုိး၀င္ဘဂၤလီေခၚေတာကုလား(၁၂၀၃၀၂) ဦး တုိ႔သည္ အစစ္ေဆးမခံ၀ံ႔ဘဲ သူတုိ႔၏ မိခင္ႏုိင္ငံရင္းသုိ႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္သြားၾကသည္။

ဟသၤာစီမံခ်က္

ျမန္မာႏုိ္င္ငံဖက္မွ အစစ္ေဆးမခံ၀ံဘဲ ထြက္ေျပးသြားေသာ ဘဂၤလီေခၚေတာကုလားဒုကၡသည္ မ်ားသည္ တစ္ဖက္နို္င္ငံအစုိးရအတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးျဖစ္ေစသည္႔အတြက္  ျပည္ေထာင္စု ဆုိရွယ္လစ္သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရႏွင္႔ ဘဂၤလားေဒခ်္႔ႏုိင္ငံအစုိးရတုိ႔ ၏ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ညွိႏႈိင္းခ်က္အရ ထြက္ေျပးသြားသူမ်ားအား ဟသၤာစီမံခ်က္ျဖင္႔ ျပန္လည္လက္ခံသြားရန္ သေဘာတူခဲ႔ၾကပါသည္။ ယင္းေၾကာင္႔ လက္ခံေရးစခန္း (၁၀)ခုဖြင္႔လွ်က္ ( 15.9.78 )ႏွစ္စ၍ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ဘဂၤလီေခၚေတာကုလား(၂၀၀၀) စီ လက္ခံခဲ႔ပါသည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳႈ႕နယ္ လက္ခံေရးစခန္းမ်ားမွာ   

၁။ ေ၀လာေတာင္စခန္း ၊       ၂။ ေတာင္ၿပိဳလက္၀ဲစခန္း၊        ၃။ ေတာင္ၿပိဳလက္ယာစခန္း၊

၄။ ကြမ္းသီးပင္စခန္း၊            ၅။ သဲေခ်ာင္းစခန္း၊                ၆။ ဇီးပင္ေခ်ာင္းစခန္း၊

၇။ ငါးခူရစခန္း ၊                  ၈။ ရြက္ညိႈးေတာင္စခန္း ၊         ၉။ မက်ည္းေခ်ာင္းစခန္း ၊

၁၀။ ျပင္ျဖဴစခန္းတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ 

ထုိ႔အျပင္ ေနာက္ထပ္လက္ခံေပးရသည္႔ စခန္းမ်ားမွာ

1။ တမန္းသားစခန္း ၊ (ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္)        2။ ႀကိမ္ေခ်ာင္းစခန္း ၊(ေမာင္ေတာၿမိဳႈနယ္)

3။ ျမင္းလႊတ္စခန္း ၊ (ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္)          4။ ေမာင္ေတာ္ (၄)မုိင္စခန္း

5။ မွန္ဇီစခန္း (စစ္ေတြၿမိဳနယ္)                        6။ ဂုပၸီစခန္း (ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္)

7။ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕ေပၚစခန္း ၊                       8။ ၀က္ငါးေအာက္ (ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္)

9။ ေညာင္ေခ်ာင္းစခန္း (ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္)  10။ ေလာင္းေခ်ာင္းစခန္း (ရေသ႔ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္)

11။ ရေသ႔ေတာင္ၿမိဳ႕ေပၚစခန္း                        12။ ေအာင္ဒုိင္စခန္း (စစ္ေတြျမိဳ႕နယ္)

13။ မင္းဂံစခန္း (စစ္ေတြၿမိဳ႕နယ္) တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထြက္ေျပးသြားေသာ ဘဂၤလီေခၚေတာကုလားမ်ားအား စီစစ္လက္ခံႏုိင္ရန္အတြက္ ေအာက္ပါအဖြဲ႔တုိ႔ကုိ အဆင္႔ဆင္႔ ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ေစခဲ႔သည္။

(၁) ျပန္လည္လက္ခံေရးႏွင္႔ ေနရာခ်ထားေရးအဖြဲ႔  ၊

(၂) ရခုိင္ျပည္နယ္ ျပန္လည္လက္ခံေရးႏွင္႔ ေနရာခ်ထားေရးအဖြဲ႔ ၊

(၃) ျမိဳ႕နယ္ျပည္လည္လက္ခံေရးႏွင္႔ ေနရာခ်ထားေရးအဖြဲ႔ ၊

(၄) လက္ခံေရးႏွင္႔ စခန္းႀကီးႀကပ္ေရးအဖြဲ႔မ်ား တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ ဗဟုိအဖြဲ႔တြင္ 

(က) ျပည္ထဲေရးႏွင္႔ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီး ဗုိလ္မွဴးႀကီးစိန္လြင္က ဥကၠဌအျဖစ္၄င္း၊

(ခ) ဒု၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္ရည္ က အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္၄င္း ၊

ရခုိင္ျပည္နယ္အဖြဲ႔တြင္ 

ျပည္နယ္ျပည္သူ႔ေကာင္စီဥကၠဌ က  ဥကၠဌ ၊

ျပည္နယ္လူ၀င္မႈႏွင္႔ ျပည္သူ႔အင္အားဦးစီးဌာနမွ ဌာနမွဴးက အတြင္းေရးမွဴးး၊

ၿမိဳ႔နယ္အဆင္႔တြင္ 

ၿမိဳ႔နယ္ျပည္သူ႔ေကာင္စီဥကၠဌက ဥကၠဌ ၊

ၿမိဳ႕နယ္လူ၀င္မႈႏွင္႔ ျပည္သူ႔အင္အားဦးစီးဌာနမွ ဌာနမွဴးက အတြင္းေရးမွဴး 

 အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါသည္။

ဟသၤာစီမံခ်က္ ( 1978) ခု ၾသဂုတ္လ (31) ရက္ေန႔မွစ၍ 1980 ျပည္႔ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (5)ရက္ ေန႔ထိ လက္ခံေရးစခန္းမ်ားပိတ္သိမ္းသြားသည္အထိ  ဘဂၤလီေခၚေတာကုလား လက္ခံၿပီးသူ စုစုေပါင္းမွာ  အိမ္ထာင္စု (၃၁၅၂၅) စု ၊လူဦးေရ (၁၈၆၉၉၆ ) ဦးျဖစ္ပါသည္။

နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရး ေဆာင္ရြက္စဥ္က ၿမိဳ႔နယ္မ်ားမွ အစစ္ေဆးမခံ၀ံ႔ဘဲ ထြက္ေၿပးသြား သူဘဂၤလီေခၚေတာကုလား မ်ားမွာ  အိမ္ေထာင္စု(၁၂၄၆၉) စု ၊လူဦးေရ(၇၉၈၂၃) ဦး သာ ျဖစ္ပါသည္။

တင္ျပသူ

ေမာင္ျဖဴ (ႀကြီတဲကၽြန္း) 7.7.2014 ၊ 10း35 PM

ကုိးကား။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ ျဖစ္စဥ္သမုိင္း ၊ ျမန္မာဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္ပါတီယူနစ္၊ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ (1982)ခု