===========================================
ေလးၿမိဳ႕ေခတ္ ပဥၥာၿမိဳ႕၌ စႏၵသင္မင္း၏သားေတာ္ ရခုိင္ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴ သည္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၂၀၅-၂၃၅ )ခုႏွစ္ AD (843 )ခုႏွစ္ သာသနာႏွစ္(၁၃၇၄ )ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္၍ နန္္းစံ ၄ ႏွစ္ေျမာက္ သာသနာႏွစ္ (၁၃၇၈) ခုႏွစ္တြင္ ထုိမင္း၏ ပစၥည္းေလးပါးခ်ီးေျမွာက္ျခင္းကုိ ခံယူလွ်က္ ရဟႏၱာ အသွ်င္နႏၵယ ၊ အသွ်င္ဘဒၵိယ တုိ႔ ဦးေဆာင္ေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ (၈၀၀)ပါး တုိ႔သည္ ေရွးေ၀သာလီသဂၤါယနာမူကုိ အေၿခခံ၍ ရကၡ၀ဏၰအကၡရာျဖင္႔ ေရႊျပားေပၚတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ၾကျပန္သည္ဟု ဆုိပါသည္။
တင္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမွာ ေ၀သာလီေခတ္ရာဇ၀င္အလုိ (327 A.D To 816 A.D )
ပ်က္စီးၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀၀) ေက်ာ္ ၾကာေညာင္းေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း
၊ေ၀သာလီျပည္တြင္ တင္ခဲ႔ေသာ စတုတၳသဂၤါယနာ ႀကိဳးတန္းပိဋကတ္ေတာ္ ေပမူမ်ား
မပ်က္စီး မေပ်ာက္ဆုံးခင္ သဂၤါယနာတင္ထားလုိသည့္ ဆႏၵရွိေနသည္ ကတစ္ေၾကာင္း
၊ေ၀သာလီေခတ္ သဂၤါယနာမူတြင္ ေရးသားခဲ႔သည္႔ အကၡရာႏွင္႔
သူ႔လက္ထက္တြင္ ေရးသားေနေသာ စာေပအကၡရာတုိ႔အား ႏုိင္းယွဥ္ပါက ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴလက္ထက္တြင္ စာေပလက္ေရး လက္သားမ်ားသည္ တဟုန္ထုိး တုိးတက္ေျပာင္းလဲေနေသာေၾကာင္႔ ေ၀သာလီမူကုိ ေႏွာင္းလူမ်ားေလ႔လာ ရာတြင္ အခက္အခဲ႔ရွိလာမည္ကုိ စုိးရိမ္မိသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရင္းမင္းကုိယ္တုိင္က ေထရ၀ါဒ သာသ နာအေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပီပီ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္၍ သူ႔လက္ထက္တြင္ သာသနာေတာ္ကုိ အေထာက္အပံ႔ျပဳမည္ဟူေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားေၾကာင္႔ ေ၀သာလီျပည္ သဂၤါယနာတင္ သီရိစျႏၵားမင္း ေကာဇာ (၅၆၀)ခုႏွစ္ကုိ ၿဖိဳးခြင္းၿပီး မွ တဖန္ ေရတြက္လာေသာ ေဂါဇာသကၠရာဇ္ (၂၀၅) ခုႏွစ္၊ ခရစ္ႏွစ္ (843 –A.D) သာသနာႏွစ္(၁၃၇၄) ႏွစ္ သုိ႔ေရာက္ေသာအခါတြင္ ေ၀သာလီ သဂၤါယနာမူကုိ အေျခခံ၍ ေလးၿမိဳ႕ ေခတ္သုံး ရကၡ၀ဏၰျဖင္႔ အသစ္ ထပ္မံ သဂၤါယနာတင္ၾကသည္ဟု ရခုိင္ရာဇ၀င္ က်မ္းအေစာင္ေစာင္တြင္ ေဖၚျပထားၾကသည္ကုိေတြ႔ရသည္။
ထုိ ရခုိင္ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴ တင္ခဲ႔သည့္ သဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္သုံးပုံႏွင္႔ အဌကထာက်မ္းအစုံကုိ အကၡရာတင္ရန္အတြက္ ေရႊအတိကုိ ပတၱာ အျပားခတ္လွ်က္ ေရႊျပားေပၚတြင္ ေရးထုိးသဂၤါယနာတင္ သည္ဟုဆုိ သည္။ ေရႊျပားတစ္ခ်ပ္၏ အရြယ္အစား မွာ အလ်ားတစ္ေတာင္၊ အနံတစ္ထြာ၊ (အခ်ိဳ႕က်မ္းမ်ားတြင္ အနံလက္ေလးသစ္) ရွိသည္ဟုေဖၚျပၾကၿပီး ေရႊျပားခ်ပ္ တစ္မ်က္ႏွာစီ၌ စာေၾကာင္းေရ (၇) ေၾကာင္းစီ ေရးကူးထားၿပီး ေရႊျပား တစ္ခ်ပ္၏ အေလးခ်ိန္မွာ ေရႊခ်ိန္ ((၁၅) က်ပ္သား (0.240. Kilogram) ခန္႔ရွိသည္ဟုဆုိပါသည္။ ၄င္းသဂၤါယနာတင္ခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္သုံးပုံ ႏွင္႔ အဌကထာက်မ္းမ်ားကုိ ေလးၿမိဳ႕ေခတ္တစ္ေခတ္လုံး ရခုိင္မင္းအဆက္ဆက္ တုိ႔ နန္းတြင္းဘ႑ာေတာ္ ေရႊတုိက္၌ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး မူပါြး မ်ားစြာေရးကူးကာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပရိယတၱိ စာသင္သားမ်ားအတြက္ အသုံးျပဳခဲ႔ၾကသည္။
ထုိမွတဆင္႔ ေျမာက္ဦးေခတ္လယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရခုိင္ဘုရင္မင္းဘာႀကီး၏ သား မင္းဖေလာင္းသည္ ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴ၏ သဂၤါယနာမူ ေရႊျပားပိဋကတ္မ်ားကုိ ပုဏၰားကၽြႏ္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ( ဦးရစ္ေတာ္ ေစတီ)တြင္ ဌာပနာထားခဲ႔သည္ဟု တစ္ဆယ္႔တစ္အဂၤါရွိေသာ ရာဇပုံက်မ္း၌ ျပဆုိထားပါသည္။ တဖန္ ရခုိင္ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴသည္ (ဧက ဒႆမ)အႀကိမ္ေျမာက္ သဂၤါယနာကုိလည္း တင္၏ဟု (သီတဂူဆရာေတာ္ အရွင္ဥာဏိႆရ ႏွင္႔ ဦးဦးသာထြန္း -ရခုိင္ျမန္မာပ႑ိတ္ အေမးအေျဖ ေမးခြန္းနံပါတ္(၄)မွာ ေျဖဆုိထားသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ေလးၿမိဳ႕ေခတ္တြင္ ရခုိင္ဘုရင္ မင္းရင္ျဖဴ တင္ခဲ႔သည့္ သဂၤါယနာ နံပါတ္စဥ္သည္ ပါဠိမူအားျဖင္႔ ေရတြက္လွ်င္ ငါးႀကိမ္ေျမာက္တြင္ က်ေရာက္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
ေမာင္ျဖဴ (ႀကြီတဲကၽြန္း)
သူ႔လက္ထက္တြင္ ေရးသားေနေသာ စာေပအကၡရာတုိ႔အား ႏုိင္းယွဥ္ပါက ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴလက္ထက္တြင္ စာေပလက္ေရး လက္သားမ်ားသည္ တဟုန္ထုိး တုိးတက္ေျပာင္းလဲေနေသာေၾကာင္႔ ေ၀သာလီမူကုိ ေႏွာင္းလူမ်ားေလ႔လာ ရာတြင္ အခက္အခဲ႔ရွိလာမည္ကုိ စုိးရိမ္မိသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရင္းမင္းကုိယ္တုိင္က ေထရ၀ါဒ သာသ နာအေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပီပီ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္၍ သူ႔လက္ထက္တြင္ သာသနာေတာ္ကုိ အေထာက္အပံ႔ျပဳမည္ဟူေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားေၾကာင္႔ ေ၀သာလီျပည္ သဂၤါယနာတင္ သီရိစျႏၵားမင္း ေကာဇာ (၅၆၀)ခုႏွစ္ကုိ ၿဖိဳးခြင္းၿပီး မွ တဖန္ ေရတြက္လာေသာ ေဂါဇာသကၠရာဇ္ (၂၀၅) ခုႏွစ္၊ ခရစ္ႏွစ္ (843 –A.D) သာသနာႏွစ္(၁၃၇၄) ႏွစ္ သုိ႔ေရာက္ေသာအခါတြင္ ေ၀သာလီ သဂၤါယနာမူကုိ အေျခခံ၍ ေလးၿမိဳ႕ ေခတ္သုံး ရကၡ၀ဏၰျဖင္႔ အသစ္ ထပ္မံ သဂၤါယနာတင္ၾကသည္ဟု ရခုိင္ရာဇ၀င္ က်မ္းအေစာင္ေစာင္တြင္ ေဖၚျပထားၾကသည္ကုိေတြ႔ရသည္။
ထုိ ရခုိင္ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴ တင္ခဲ႔သည့္ သဂၤါယနာတြင္ ပိဋကတ္သုံးပုံႏွင္႔ အဌကထာက်မ္းအစုံကုိ အကၡရာတင္ရန္အတြက္ ေရႊအတိကုိ ပတၱာ အျပားခတ္လွ်က္ ေရႊျပားေပၚတြင္ ေရးထုိးသဂၤါယနာတင္ သည္ဟုဆုိ သည္။ ေရႊျပားတစ္ခ်ပ္၏ အရြယ္အစား မွာ အလ်ားတစ္ေတာင္၊ အနံတစ္ထြာ၊ (အခ်ိဳ႕က်မ္းမ်ားတြင္ အနံလက္ေလးသစ္) ရွိသည္ဟုေဖၚျပၾကၿပီး ေရႊျပားခ်ပ္ တစ္မ်က္ႏွာစီ၌ စာေၾကာင္းေရ (၇) ေၾကာင္းစီ ေရးကူးထားၿပီး ေရႊျပား တစ္ခ်ပ္၏ အေလးခ်ိန္မွာ ေရႊခ်ိန္ ((၁၅) က်ပ္သား (0.240. Kilogram) ခန္႔ရွိသည္ဟုဆုိပါသည္။ ၄င္းသဂၤါယနာတင္ခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္သုံးပုံ ႏွင္႔ အဌကထာက်မ္းမ်ားကုိ ေလးၿမိဳ႕ေခတ္တစ္ေခတ္လုံး ရခုိင္မင္းအဆက္ဆက္ တုိ႔ နန္းတြင္းဘ႑ာေတာ္ ေရႊတုိက္၌ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး မူပါြး မ်ားစြာေရးကူးကာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပရိယတၱိ စာသင္သားမ်ားအတြက္ အသုံးျပဳခဲ႔ၾကသည္။
ထုိမွတဆင္႔ ေျမာက္ဦးေခတ္လယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ရခုိင္ဘုရင္မင္းဘာႀကီး၏ သား မင္းဖေလာင္းသည္ ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴ၏ သဂၤါယနာမူ ေရႊျပားပိဋကတ္မ်ားကုိ ပုဏၰားကၽြႏ္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ( ဦးရစ္ေတာ္ ေစတီ)တြင္ ဌာပနာထားခဲ႔သည္ဟု တစ္ဆယ္႔တစ္အဂၤါရွိေသာ ရာဇပုံက်မ္း၌ ျပဆုိထားပါသည္။ တဖန္ ရခုိင္ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴသည္ (ဧက ဒႆမ)အႀကိမ္ေျမာက္ သဂၤါယနာကုိလည္း တင္၏ဟု (သီတဂူဆရာေတာ္ အရွင္ဥာဏိႆရ ႏွင္႔ ဦးဦးသာထြန္း -ရခုိင္ျမန္မာပ႑ိတ္ အေမးအေျဖ ေမးခြန္းနံပါတ္(၄)မွာ ေျဖဆုိထားသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရွိရပါသည္။ေလးၿမိဳ႕ေခတ္တြင္ ရခုိင္ဘုရင္ မင္းရင္ျဖဴ တင္ခဲ႔သည့္ သဂၤါယနာ နံပါတ္စဥ္သည္ ပါဠိမူအားျဖင္႔ ေရတြက္လွ်င္ ငါးႀကိမ္ေျမာက္တြင္ က်ေရာက္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
ေမာင္ျဖဴ (ႀကြီတဲကၽြန္း)
No comments:
Post a Comment